Pois si, xente, por increible que parezca, e tal e coma contei onte, o noso conveciño Xesus Abalo xa é DOUTOR en bioloxía pola Universidade de Santiago. Ahi o tedes de corbata e todo, feito un señor.
¡Nada mais e nada menos que un SOBRESAINTE CUM LAUDE levou o rapas! Coma xa contara a tese ia sobre as dificultades para reproducirses lampreas en cautividade (as do rio, mal pensados), e o tribunal considerou que o traballo merecia a nota máxima, polo que podemos decir que algo interesante debeu de contarlles os do «mundo científico» (ese mundo para o que Gulli sempre di que está a traballar toda a semana, que di que é o único que fai por levantar o pais, que senon fose por él esto estaría afundido).
Pois iso, que hoxe a familia e os amijos, tanto os da aldea coma os da ciudá nos axuntamos no Xirimbao e fixemos unha comida de celebración na honra do novo doutor…
Por ultimo, decir tamen que na foto familiar podemos ver á famila ó completo, incluido ó último «fichaje» o tamen cesureño Xure, todo un agente de la autoridá, guarda viril para mais señas (en mans de quen estamos Señor) e que posaron para a cámara deste «retratista».
Agora Si… NORABOA CHUS, e coidao ca reproduccion das lampreas!!!
O noso veciño Chus Abalo, licenciado en bioloxía, estivo preparando estes últimos anos o seu doctorado, que xira entorno ós primeiros anos de vida das lampreas, na fase larvaría nas orillas do Ulla. As aplicacións da súa tese terían que ver cas dificultades de reproduccion da lamprea en medio artificial, pois reproducir as condicions de vida das mesmas, nos anos que permanecen medrando no Ulla é complicado, xa que habería que reproducir tanto o escenario onde se crian, coma o alimento que inxiren. Na preparación da súa tese traballou con membros da universidade de Oslo, Noruega, e mantivo contactos ca zona lampreeira do Canadá, onde son pioneiros na investigación das posibilidades de acadar a reproduccion das lampreas en granxas.