A deputada de Cuntis, Carmen Cajide, na Executiva nacional do PSdeG-PSOE nomeada onte no congreso.

Carmen Cajide Hervés foi nomeada Secretaria de Igualdade

Naceu o 21 de decembro de 1956 en Cuntis, Pontevedra. ? axente de desenvolvemento local.

Foi Concelleira de Servicios Sociais, Muller, Xuventude e Formación e Emprego do Concellos de Cuntis durante 10 anos e medio. Foi deputada na VI Lexislatura donde formou parte da comisión de Pesca e secretaria de Agricultura. Tamén formou parte da Comisión de Igualdade e Fondos Europeos. Actualmente é deputada por Pontevedra, e portavoz de Igualdade e Cooperación.

El coste de los cargos: Pontecesures tiene el gobierno más caro.

Evidentemente, la fusión de municipios tendría efectos económicos muy variados, pero no cabe duda que uno de ellos sería el que proporcionaría el recorte de cargos públicos. Vilagarcía es ahora el gobierno local más barato: le cuesta al ciudadano 3,2 euros anuales. Pontecesures es el más caro, con 17,3 euros por cada unos de sus 3.136 habitantes.

LA VOZ DE GALICIA, 11/03/12

Pontecesures, poca población y muchas tiendas.

Pese a ser el concello más pequeño en superficie y en habitantes del ámbito arousano tiene un alto porcentaje en comercio. Con sólo 3.136 habitantes cuenta con medio centenar de comercios. Nueve son de moda, tres de textil/hogar, tres supermercados, tres de muebles, tres de librería y prensa, dos de joyería, entre otros.
En Catoira y Valga bajan ostensiblemente los porcentajes. En el primer caso hay 28 comercios y en el segundo, 21. En Valga hay ocho ultramarinos, cuatro panaderías y cinco de ropa.

LA VOZ DE GALICIA, 11/03/12

Os números falan claro.

Artigo de José María Bello Maneiro, alcalde de Valga (LA VOZ DE GALICIA, 11/03/12).

Sobre o debate que se está a ter, se é necesario ou non proceder en España a unha fusión de concellos, penso que os propios números contestan esta pregunta. En España hai a día de hoxe máis de 8.000 concellos. Concellos que nun 80% dos casos contan cunha poboación inferior aos 3.000 habitantes. Se imos a Galicia, 2.800.000 habitantes distribúense en 315 concellos, cunha poboación mna maioría dos casos de entre 1.000 e 2.000 habitantes. Non hai dúbida que este número de concellos é excesivo, e dadas as dificultades económicas que está a sufrir neste momento o Estado, claramente habería que empezar a reducir o número destes.
Está claro que cuns concellos máis grandes e fortes aforraríanse moitos cartos, pois o custe servizo/habitante reduciríase notablemente. Agora ben, ¿cal sería o número ideal de poboación para estes concellos?. Habería que ver cada caso en concreto e o número de concellos a fusionar, pero o que si crreo é que ningún debería ter unha poboación inferior aos 10.000 habitantes. Poderíase facer por fases e nunha primeira fusionar concellos para chegar a un mínimo de 5.000 habitantes e a partir de aquí e con esa fusión xa asentada, ir a concellos de 10.000 habitantes mínimo. E sempre tendo en conta que deberían ser concellos limítrofes e que xa hoxe en día presentan moitos vínculos entre eles.
Concellos máis grandes que estarían encadrados en estruturas tamén maís grandes. Xa non tería sentido falar de comarca de Caldas, comarca de Arousa; é dicir, estas tamén terían que fusionarse en comarcas máis amplas e influíntes.
¿E como se faría esta fusión?. O idóneo seria que se fixera voluntariamente, previa aceptación da poboación de cada un dos concellos a través dun referendo. Agoara ben, dado o apego que a xente ten polo seu concello, penso que dificilmente esta votación sería positiva na maioría dos casos; polo cal a solución sería que Madrid ou Bruxelas impuxera esas fusións.
E non sería a única administración que teriamos que revisar. Un exemplo, pero que non sería o único, é o do Senado. Penso que é unha institución que como mínimo habería que dotala de novas competencias. ? redundante, cuando estamos a traballar por simplificar a administración.

Las brañas de Laíño esconden numerosos vertederos de basura.

Un paseo deja ver lo descuidado que está el entorno natural de Dodro

Un paseo de casi cuatro kilómetros por las pistas y senderos de las brañas de Laíño, en el municipio de Dodro, permite apreciar la gran belleza de este entorno natural del Ulla, considerado como uno de los humedales de Europa con mayor valor ecológico y faunístico. Pero el recorrido también revela lo descuidado que está, pese a toda la protección que tiene, además de desaprovechado.

LA VOZ DE GALICIA, 13/03/12

Guiados por un vecino de Dodro que camina a diario por la zona, el paseo comienza en el punto conocido como Sulaíño y, cada pocos metros, es posible ver basura tirada, en la mayor parte de los casos medio o totalmente escondida por la maleza.

Así, las zonas de las brañas de Laíño a las que accede el hombre, ya sea a pie, en coche, bicicleta u otro medio, están totalmente invadidas por el plástico de todo tipo, forma y colores. Junto con este material tan contaminante se pueden ver puntos llenos de neumáticos viejos, un armario, electrodomésticos en desuso, bañeras, mesas de terraza, tejas, colchones, botellas de plástico, restos de pañuelos de papel y envoltorios de preservativos. Detrás de todo ello está la mano del hombre pero, como dice el guía de este paseo, «o que deixa o lixo non ten por que ser de Dodro».

Deslinde de Costas

Buena parte de esa basura lleva tirada en las brañas desde hace años. «E hai moito máis lixo que non se ve», dice el vecino. Junto con los residuos, llama la atención la maleza que crece en muchas fincas que, tras el deslinde efectuado por Costas en torno al año 1998, pasaron a dominio público y, por tanto, fueron abandonadas aunque sus propietarios pueden hacer el mismo uso de las parcelas unos 30 años más.

Algunos están solicitando permiso para cortar los árboles de las parcelas, fundamentalmente abedules, sauces y alisos, que crecen en una zona que, en un invierno normal, estaría totalmente encharcada, pero no es así debido a la sequía y a que los regatos están cerrados. Junto con el canto de los pájaros y los juncos, destaca el rastro del jabalí, asentado en las brañas.