Web non oficial de Pontecesures

Aspectos históricos de Pontecesures

Antes de que os romanos se asentasen nestas terras, existen indicios de que xa as poboaran os fenicios e os íberos, aínda que tamén se poden atopar indicios gregos e cartaxineses.

Cando se fixeron as obras de ampliación do porto de Pontecesures atopouse o que no pasado fora o antigo porto de Iria Flavia.

En canto ó significado etimolóxico de Pontecesures crese que pode gardar relación con CENSURIS, por ser aquí donde se facían os empadroamentos romanos.

Na época romana construíuse unha ponte para unir as dúas marxes do río, o cal foi reformado polo Mestre Mateo na Idade Media. Ainda que o seu aspecto actual débese ás obras de 1911.

O porto de Pontecesures tivo gran importancia, proba disto foi que en época do bispo Xelmírez construíronse aquí uns importantes esteleiros nos que se fabricou a Armada de Castela para loitar contra os Normandos e Sarracenos.

Outra proba de que foi un porto importante e a de que era o único porto con concesión real para a carga e descarga de sal, no século XV.

No ano 1795 o rei Carlos IV manda construir o almacén de Rentas Estancadas do Tabaco.

En 1881 o rey Alfonso XII concedeulle ó pobo o título de Vila de San Luis de Cesures.
Ata 1883 o municipio pertenceu o concello de Padrón e posteriormente ó de Valga, hasta que en 1925 se fixo independente.

Por Carmen Barreiro, hace

Velatorios timbrados

Acabo de ler esta nova en El Correo Gallego que non podo máis que copiar … hai xente para todo …

– – – Velatorios con ??sello?? oficial – – –

No pasó de ser mera anécdota y así se lo tomaron ediles de la Corporación de Pontecesures y público asistente al pleno ordinario del pasado viernes por la noche. Y es que, sin entrar a analizar el trasfondo legal de la cuestión, la anécdota tiene guasa y convierte a Pontecesures, probablemente, en el primer municipio gallego que estampa su sello oficial en un libro de condolencias mortuorio.

La tan genuina idea partió del edil de Relacións Institucionais, Luis Sabariz Rolán (concejal de ACP y socio de gobierno con BNG e IP). Pero fue José Soto Corgo, portavoz del PP, quien levantó la liebre.

Ni corto ni perezoso, preguntó al regidor, Luis Álvarez Angueira, por qué aparecía el cuño del Ayuntamiento estampado en el libro de condolencias mortuorio junto a la firma de uno de los ediles del gobierno, al menos en los dos últimos velatorios que habían tenido lugar en el municipio, y si tal hazaña era legal.

La pregunta cogió por sorpresa al mandatario y provocó las risas ahogadas de parte de la Corporación y del respetable. Pero su autor dio la cara, y salió a la palestra a defenderse. ??Fui yo quien cogió el sello -dijo- porque era la manera oficial de dar el pésame a las familias en nombre del Ayuntamiento? (al parecer los fallecidos eran familiares de trabajadores municipales).

??¿Y no pudo haber mandado usted un telegrama o algo similar? Porque, si le parece, también se puede llevar el cuño al bar y sellar la quiniela?, le increpó Soto, a lo que el aludido respondió que los telegramas quizá no llegasen a tiempo.

Tal acción no fue desacreditada por el regidor, y conste que el edil tampoco actuó de mala fe, pero lo cierto es que el cuño no puede salir del consistorio, salvo casos excepcionales y siempre bajo autorización del alcalde y del secretario. Su custodia recae bien en un funcionario cedatario, bien en el secretario.

Por Antonio Cortés, hace

Depuradora virtual

Si fai uns días comentabamos que Pontecesures era o Concello máis limpo de Arousa, agora vemos que as rúas están limpas, pero non o que vai parar ó río Ulla.

Segundo unha nova publicada na voz de Galicia (O Salnés y el Ulla precisan un mínimo de tres depuradoras para sanear la ría) : Temos unha depuradora dende fai 10 anos que non foi empregada para caseque nada, carecemos dun sistema de pretratamento, así que verquemos directamente dos sumidoiros ó río Ulla.

Está moi ben ter infraestructura pero cando se emprega de verdade.

Veremos o que pasa a partires de agora, coido que non podemos permitirnos dicir que temos depuradora cando temos só unha «instalación» que aparenta ser unha depuradora, vamos, que é coma ter un pai e telo na América.

Por Antonio Cortés, hace

O fin do vertedoiro de Pontecesures

Pontecesures, coma moitos outros concellos,  ten un vertedoiro. Tras moitas accións e tempo, a Xunta ven de pechar e acondicionar este vertedoiro

Agora, cada seis meses haberá que facer uns informes para verifica-los parametros de recuperación da zona rehabilitada.

Está máis que claro que o problema dos vertedoiros, controlados e incontrolados non se amañan con concienciación senón simplemente con cartos, cartos para amaña-lo mal feito, e cartos de sancións.

Por Antonio Cortés, hace

Carlos Maside

(1897-1958)
Profesión: Pintor.

pinmas.jpeg
A siesta. Acuarela, 19,5 x 26 cm.

Biografía: Considerado pola crítica como referente ineludible do rexurdimento artístico iniciado por Castelao, Carlos Maside naceu en San Xulián de Requeixo (Pontecesures) en 1897. A adolescencia pasouna en Padrón como escolante e en Vilagarcía como empregado dun almacén. En 1917 trasladouse a Madrid a cumprir o servicio militar e entrou en contacto co ambiente dos debuxantes gráficos, ao que se dedicou de volta a Galicia. En 1923 participou na Coruña nunha exposición con catro caricaturas e traballou no Faro de Vigo e en El Pueblo Gallego, onde se encargaba dunha viñeta satírica diaria. Seguindo a súa etapa formativa, en 1926 a Deputación de Pontevedra concedeulle unha bolsa que lle permitiu matricularse nunha academia de pintura de París, visitar museos e acercarse ao panorama das vangardas abstractas e figurativas e ás formas de pensamento ideolóxico do período de entreguerras.

En 1931 instalouse definitivamente en Galicia: en Vigo e sobre todo en Santiago, onde realizou a súa primeira exposición individual, na que alternaban guaches e debuxos expresivos e populares co expresionismo dos primeiros óleos. A guerra civil afectouno profundamente e recluíuse nun misterioso e improductivo illamento, roto en 1945 ao sentir de novo a inquietude creadora. É a época da plenitude, de equilibrio entre a expresión e a técnica, de obras tan espléndidas como “A cacharreira”, “Dúas paisanas”, “Costureira”, etc. Todo este novo impulso truncouse en 1958, ano no que morreu en Santiago. Carlos Maside, que foi director artístico da editorial Galaxia no momento da súa fundación, en 1951 publicou o seu único escrito, o ensaio breve En torno a la fotografía popular. Luís Seoane, Rafael Dieste e Antonio Baltar decidiron que o museo que garda a obra e a documentación do Movemento Renovador da Arte Galega levase o seu nome.

Imaxe e texto de Sargadelos.com

Por Antonio Cortés, hace