Los paladines de la caña del país.

Caña

Valga celebra los 25 años de una fiesta que hermana aguardiente y anguila.

Los piratas desembarcaron ayer en Valga. Los bucaneros llegaron al parque Irmáns Dios Mosquera cargados con sus cofres de artesanía y se instalaron para pasar unos días en este amable rincón del Baixo Ulla. Poco después de que su campamento estuviese listo, las asociaciones del municipio abrieron sus propios puestos, en los que se pueden encontrar curiosos productos hechos con caña. Y por la noche, los acordes del Cañarock recordaron a todo el mundo que Valga está de fiesta. Hoy es el día grande de una celebración doble en la que la anguila y la caña del país se dan la mano. Llevan así 25 años.

Un cuarto de siglo de vida es tiempo más que suficiente para reconocer a los auténticos devotos de esta fiesta valguesa. Sobre todo, a aquellos que reverencian a la caña del país sobre cualquier otro bebedizo. Este año, el Concello ha identificado a cuatro de esos históricos de la fiesta y hoy les rendirá un merecido homenaje. Será a partir de la una de la tarde, después del pregón que oficiará el humorista Xosé Antonio Touriñán. A esa hora, se le impondrá la insignia de la celebración a los cañeiros Fermín Rodríguez y Antonio Santiago Gregorio, que año tras año hacen demostraciones de destilado para los asistentes a la fiesta. También serán reconocidos dos de los catadores oficiales del concurso, Antonio Castaño y Francisco Taibo. A pesar de que todos ellos tienen bastantes más años que la celebración, nunca fallan. Y si lo hacen, es por motivos más que justificados y asegurando un buen relevo.

Otro histórico
El empresario Andrés Quintá es otro de los devotos de la Festa da Anguía e a Mostra da Caña do País. Una celebración con la que colabora año tras año porque, dice, «debemos seguir apoyando y fomentando estas fiestas de productos naturales pues forman parte de la cultura y tradición de nuestros pueblos, además de que fomentan estos productos autóctonos y favorecen la economía local». La de la anguila y la caña son fiestas «muy populares en la comarca por la calidad de lo que en ellas se ofrece, por sus productos atractivos para vecinos y visitantes, que acaban acudiendo todos los años a esta festividad». Este año, con mayor razón, ya que con motivo del 25 aniversario de la fiesta esta se ha alargado en el tiempo y enriquecido con una amplia oferta de ocio.

La Voz de Galicia

Carta aberta de Luis Sabariz.

COMO VECINO de Pontecesures quero mostrar a miña estrañeza pola nota feita pública polo Concello de Pontecesures solicitando fotografías antigas aos seus veciños para celebrar no próximo mes de outubro os noventa anos de vida que ten este concello.
Todos lembramos, eu máis porque era concelleiro daquela na Corporación municipal, como o goberno de 20011/2015 solicitou aos veciños que se facilitasen fotografías a unha asociación de Vilagarcía de Arousa que foron devoltas aos propietarios unha vez escaneadas e cumpridas a súas funcións. Estas fotografías foron expostas logo en varios actos organizados polo Concello de Pontecesures mercé á colaboración da devandita asociación (actos de Nadal, Festa da Lamprea, festas patronais, etc..).
Con todo o material fotográfico recollido xa en 2011 e 2012, ninguén entende a que ven pedir outra vez as fotos orixinais aos veciños. Evidentementemente pode que haxa aínda fotos de interese que non foron achegadas no seu día, pero a maior parte xa foron escaneadas naqueles anos.
Dende esta tribuna quero preguntar á alcaldesa de Pontecesures, Cecilia Tarela, que daquela ocupaba unha tenencia de alcaldía, onde se atopa o material fotográfico escaneado e recolllido en 2011 e 2012, si este é de titularidade do concello e si se vai utilizar en outubro no noventa aniversario do municipio.
Non sabemos se o material é da asociación de Vilagarcía de Arousa, pero se é así, tamén quero preguntarlle que convenios ou acordos houbo con esa entidade cultural en canto ás fotografías que procederon deste concello; que xestións se van a realizar para recuperar as imaxes e que responsabilidades teñen os membros da Corporación que permitiron estas prácticas, pois resulta moi triste que a reproducción duns documentos importantes da historia do noso pobo non estean en poder da institución municipal.

Tribuna Libre
El Correo Gallego

RECOLLIDA DE FOTOGRAFÍAS ANTIGAS PARA A CELEBRACI?N DO 90 ANIVERSARIO DO CONCELLO DE PONTECESURES.

O vindeiro mes de outubro celébrase o 90 aniversario do Concello de Pontecesures, por este motivo prégase a colaboración de todos/as veciños para a entrega de fotos antigas nas oficinas do concello, que serán devoltas en perfecto estado aos propietarios unha vez sexan escaneadas.

Dende o Concello agradecese anticipadamente a colaboración de tódolos veciños/as, para poder desfrutar deste dia tan especial.

«Son galego 100 %; so faltou que me puxeran Santiago».

galpo

Si se le pregunta a Ricardo Lafuente de donde es, responde rápido: «Primeiro de Porto, Pontecesures. E logo de Galicia». Ricardo tiene un bar en Padrón que se llama, faltaría más, Bar Galicia. Era su ambición durante los largos años que pasó en Andorra buscándose la vida: «Non hai nada como Galicia. Eu o valorei cando estaba alí e agora que estou aquí». Galegofalante, Ricardo opina que la principal palabra del gallego es «morriña»: «? unha palabra que noutros idiomas non existe», matiza.

Ayer cumplió 40 años, unos pocos más que la actual autonomía: «Para min, claro, é o día máis importante do ano. E non so porque sexa o meu aniversario, senón porque é o día da patria. So faltou que me puxeran Santiago». Dice que, si tiene un hijo, le pondrá ese nombre, aunque su niña, que cita cada poco, se llama Letizia: «Gustoulle á miña muller». Calculaba Ricardo a principios de semana que tendría que pasar su cumpleaños trabajando, que para eso tiene un bar: «Teño que atender o negocio», aunque no descartaba cerrar un poco antes para ir a ver los fuegos artificiales a Santiago.

Sobre la idiosincrasia del gallego, Roberto piensa un momento antes de elegir lo que más le gusta y lo que menos: «O que máis, o traballadores e calados que somos. E o peor, o das escaleiras, porque é verdade que non se sabe si subimos ou baixamos».

¿Se siente más español que gallego, al revés…? «Son español porque o pon o meu DNI, pero eu son galego cen por cen», sentencia.

La Voz de Galicia

Homenaje al cesureño fallecido en el accidente de Angrois.

antj

Un grupo de vecinos se reunieron ayer en la estación para recordar a Toño Jamardo

Toño Jamardo era un vecino de Pontecesures que hace dos años cogió el tren para viajar a Santiago de Compostela. Fue ese el último trayecto de su vida: terminó esta en Angrois. Ayer, con motivo del segundo aniversario del dramático accidente ferroviario que conmocionó a todos los gallegos y escribió una de las páginas más negras de nuestra historia, un grupo de cesureños acudieron a la estación de trenes para recordar a su vecino y, con él, a todas las víctimas. La convocatoria de esta concentración fue lanzada a través de Facebook. La familia del fallecido organizó una misa en la iglesia parroquial.

La Voz de Galicia

Unas 25 personas en la concentración de la estación para honrar a las víctimas del accidente de Angrois.

La concentración fue a las 20 horas del día de hoy y asistieron unas 25 personas. Estuvieron presentes varios familiares del vecino cesureño fallecido en el accidente ferroviario de Angrois el 24 de julio de 2013, Antonio Jamardo Villamarín.
Varios vecinos depositaron velas y flores en recuerdo de las personas fallecidas y sobre las 20:20 horas finalizó el acto al llegar a la estación de Pontecesures un tren regional y después de fotografiar al grupo un medio de comunicación.
Estuvieron presentes en el acto, Belén González Silva, que realizó la convocatoria en Facebook, y el portavoz del grupo municipal del PP en la Corporación de Pontecesures, Juan Manuel Vidal Seage.
A las 20:30 horas tuvo lugar una misa en la Iglesia Parroquial de Pontecesures por Antonio Jamardo en el segundo aniversario de su fallecimiento en el accidente.