21/07/2011.
Cando hai un mes o alcalde de Pontecesures, Vidal Seage, presentaba a XXIII edición da Festa da Lamprea do Ulla que se celebrará maña na vila cesureña a tempada estaba a darse ben, había produto en abundancia, os prezos acompañaba e todo convidaba ao optimismo.
A día de hoxe, tras varias semanas encadeando temporais e borrascas, as cousas cambiaron totalmente. «O río leva tanto caudal de auga que rompe os aparellos e non estaban a entrar lampreas, nin aquí, nin no Miño, nin en ningún sitio. Tanto é así que estivemos a piques de non poder celebrar a festa pola falta de exemplares. Mesmo contemplamos trasladar a celebración gastronómica ao 15 de abril, como peche de tempada. Finalmente conseguimos xuntar lampreas suficientes, completando cos poucos exemplares que había noutros ríos».
O rexidor afirma que dende o Concello fixeron unha aposta forte por dar a coñecer a localidade a través desta festa e das prezadas lampreas do Ulla «e sería unha pena que non se puidese celebrar na súa data polas condicións meteorolóxicas. Aínda que somos conscientes que esta é unha festa que depende de moitos factores externos que ás veces non se poden controlar».
Superados os escollos, na carpa que se instalará xunto á zona portuaria (que esta ano é moito maior para dar cabida a máis de 1.000 persoas), Pontecesures cociñará e servirá de novo as cobizadas lampreas. Nesta ocasión debido á escaseza de exemplares, a organización preparará catrocentas racións, no canto das seiscentas que tiñan previsto server antes da crecida dos ríos. A pesar dos elevados prezos, coas pezas superando os 40 ?, o sistema será o de sempre. «A venda dos billetes mantense a 12 ? a ración que inclúe unha copa de viño, xunto co arroz e os picatostes que acompañan a elaboración á bordelesa».
Seage, un apaisoado e bo coñecedor da lamprea, afirma que esta «é moito máis que un alimento, é unha tradición milenaria, é cultura, é historia». O alcalde cesureño explica que «é o animal más antiguo que poboa na terra e ó único capaz de rexenerar a súa médula espiñal. Ademais, a nivel culinario é unha delicatessen apreciada xa dende a época dos romanos».
El Correo Gallego
