Opinión

Los siete coros de Pontecesures.

Monumento al minifundismo electoral, Pontecesures es una especie de laboratorio en el que casi todo es posible cuando se trata de elegir alcalde y corporación. A poco que suene la flauta, el pequeño municipio arousano, cuyo censo anda por los 2.500 votantes, contará con un número de opciones políticas que para sí quisieran muchas de las grandes urbes del país. Nada menos que siete formaciones en liza el 22 de mayo.
A saber, los Independientes por Pontecesures de Maribel Castro, la regidora menos votada que se recuerda y única concejala de su partido; el BNG de Álvarez Angueira, destronado en el 2007 por una amalgamada alianza del resto de candidatos; el PSOE que esta vez lidera Roque Araújo; el Partido Popular con Vidal Seagre al volante; la Agrupación Cidadá de Pontecesures, que Sabariz y Diz desempolvan tras su fugaz y traumático paso por el puño y la rosa; Terra Galega, que solo una parte de los descontentos del PP, con el ex edil Ángel Souto como referente, están cocinando, porque otra fracción de conservadores escaldados, dirigidos en su caso por el portavoz próximamente defenestrado de la gaviota, Rafael Randulfe, acaricia su propia aventura.
Si este concurrido coro de aspirantes al bastón de mando se confirma, bastará que en Pontecesures se reúnan 96 votos (este será el umbral del 5% de sufragios que la ley exige para que una formación compute en la distribución de ediles si la abstención se mantiene, como hace cuatro años, en un 25%) para sentar a un concejal en el Ayuntamiento. Con estos números, cualquier grupo de amigos y sus familias bien podrían poner y quitar alcalde. Nada que objetar desde el punto de vista de la participación ciudadana. Al fin y al cabo esto es lo más cercano a la democracia directa a lo que hoy por hoy podemos aspirar. Pero algo sugiere que la ensalada va a resultar indigesta cuando cuatro de los ingredientes proceden de la misma leira.

Colummna «La cosa política», por Serxio González
LA VOZ DE GALICIA, 27/03/11

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

«Pensei que eras de esquerdas».

«Pensei que eras de esquerdas», «Espero que te venderas ben…». Estas dúas frases, e máis outras que non poño por prudencia, foron as que me dixo unha deputada da miña comarca, da cal me sentía orgulloso, despois de dar libremente a miña opinión sobre un acto acontecido en Valga. Un acto que, a pesar de estar algún representante político eu persoalmente non o considerei político, xa que se trataba dunha doazón desinteresada para este noso concello dunha biblioteca pública. Un acto só e exclusivamente adicado ao Pai Isorna. Sobre este acto diríalle a señora concelleira que, para falar del, hai que estar nel e non sacar unha crítica de primeira man polo que poida dicir a prensa ou facer caso aos recados que nos traen.
Parece ser que confundimos todo e non sabemos ler entre liñas e logo procesamos a información como nos dá a gaña. Nestes casos hai que ter coidado de fíar moi finiño, non vaia a ser que se meta a pata. Para iso, señora deputada, ao mellor fan falla asesores que nos axuden a interpretar as cousas e non para facer un escrito. Non!!. A min non me fai falla que ninguén me diga o que teño que poñer nin nunca lle diría a ninguén o que ten ou non ten que facer. Son moi demócrata para iso. Fágome responsable de todo o que executo con feitos ou escritos. Non sinto a necesidade de que ninguén me defenda como fai vostede coa cabeza de lista do partido socialista.
E non me veña dicindo que xa non pertenzo ao partido porque lle lembro a vostede que aínda son concelleiro ata o 22 de maio, xa que fun elixido polo pobo. Do que non estou seguro é que o fora a cabeza de lista. A min non me ten que dicir ninguén a que ideoloxía política teño que pertencer. Iso si que é un insulto que non vou consentir. Señora, teño criterio e principios. Se eu non me impliquei no partido foi porque dende un principio se me anulou.
Con respecto a que «estás quedando mal no teu pobo», segundo di vostede, convídoa a que de unha volta e pregunte por Manolo o de Regina, a ver se a xente me quere tan mal como vostede di. Estas cousas, ademais dinse á cara, non vía mensaxe telefónica, eses son modos caciquís, intentar humillar a través de sms, cando hai catro anos me eloxiou ata a saciedade. Polo cargo político que ostenta ten que estar a outro nivel. Esa política que vostede exerce quedou nos 80. Empece a evolucionar, senón mal a vexo.

Manuel Castiñeiras
Concelleiro do PSdeG-PSOE de Valga
DIARIO DE AROUSA, 10/03/11

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

A fusión de municipios.

Hai tempo que xa se falou da posibilidade da fusión de municipios se ben últimamente se está a tratar o tema con máis insistencia, aínda que en xeral non parece darse moito consenso nas opinións, decantándose algúns alcaldes mais ben por unha sinxela unión comunitaria de servizos.
Neste senso debemos lembrar que xa alá polo 1989 o daquela alcalde padronés, Jesús Villamor, ofrecera aos seus homónimos da comarca do Sar, é dicir a Vila Brión por Dodro e Francisco Eiras por Rois, mancomunar o servizo da ambulancia na comarca.E asemade o cronista tratara semellante procedemento na etapa do a sazón rexidor padronés da UCD Eduardo Otero en 1981, que se manifestaría abertamente en contra, desexando en cambio unha mancomunidade de municipios cos mesmos concellos e aos que tamén se poderian unir Cesures e Valga ou Catoira que a pesares de ubicarse na provincia pontevedresa, a súa escasa distancia así o recomendaría. E falabamos da creación xa daquela dun equipo contra incendios.
Como os nosos lectores poden decatarse pois, non son novidade algunha tales pretensións se ben xa en canto ao da fusión total de municipios non parece satisfacer a todos.
De calquera maneira está claro que os tempos mudaron moito e na actualidade parece un tanto anacrónico que sigan manténdose moitos dos municipios que tanto pola súa proximidade entre sí coma polas facilidades de desprazamento de hoxe en día, e sobre todo polo seu escaso censo poboacional, non cheguen á tan comentada fusión entre os concellos.
Nembargantes haberá que seguir esperando a que o tempo nos depare algún novo acontecemento ou cambio de opinións mais favorables a esa na actualidade tan debatida cuestión da posible fusión de municipios, para a que entre a cidadanía de a pé moitos son favorables vendo nelo unha posible e importante economía.

Por José Castro Cajaraville (Padrón)

TIERRAS DE SANTIAGO, 08/03/11

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

Biblioteca do Padre Isorna.

O pasado mércores fun convidado ao acto de inauguración da biblioteca Padre Isorna, do cal de sentín moi louvado de que se me invitara dende o Concello, xa que estou a favor da cultura e dos bos proxectos e, como non, desta iniciativa do Padre Isorna que, nunca mellor dito, hai poucos pais que poidan deixar esta herdanza tan por enriba do material.
Nun pobo democrático temos que ser tolerantes e demostralo, non sirve con ir de abandeirados e logo, na práctica, facer todo o contrario precisamente por ser de ideoloxías distintas. Este acto, tan cheo de xenerosidade por parte do Padre Isorna, estivo arroupado por nenos, mozos, maiores, homes, mulleres e un numeroso público que alí estaba. Sexamos conscientes dunha vez por todos e empurremos ao bo facer. Os que teñen fillos e os que temos sobriños en idades de aprender debemos apoiar a cultura para que as novas xeracións poidan ter un apoio, e que mellor que sexa no seu propio pobo.
Pos ben, eu estiven alí en calidade de amigo íntimo da familia Isorna, xa que o son dende sempre e do cal me sinto moi orgulloso. Non obstante, notei unha pequena ausencia no evento. Non quero pensar mal, pero quedei moi estrañado de que a cabeza de lista do Partido Socialista, ao cal pertenzo e non moi contento cos resultados que digamos, non estivese no evento. Como nai e como representante da xente que a votou debería estar, e posiblemente estes votantes estean a favor deste magno proxecto e lles gustaría sentirse representados alí pola súa líder, cousa que non ocorriu. Ese día era cando debía estar ??na presenteira? como diría miña nai. Debería sentirse orgullosa de que Valga conte cunha biblioteca desa magnitude, xa que poucos concellos poden contar con algo tan grandioso. Iso demostra a pouca capacidade de convocatoria que pode chegar a ter unha persoa. Aferrarse a unha ideología e non ver máis aló non di moito dunha persoa. O non ver máis aló dunha pista asfaltada ou dun camiño ??arroado? (limpo de matorrais). Jo! Que simpleza e que pouca visión de futuro podemos chegar a ter!. Non, non quero pertencer a un grupo onde non temos nada que ver. Sentiríame frustrado.
Dende aquí quero dar a miña máis sinceira felicitación ao Padre Isorna, que é o que quero resaltar, pola súa doazón desinteresada ao seu e noso pobo deste legado tan valioso e, seguramente, que tanto esforzo lle custou en toda a súa traxectoria como franciscano e de entrega aos demáis.

Carta de Manuel Castiñeiras
Concelleiro do PSdeG-PSOE de Valga

DIARIO DE AROUSA, 05/03/11

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

O eterno problema do río Sar.

Dende moi antigo son coñecidos os problemas que, por outra parte, o poético e encantador río rosaliano lles ocasionou aos padroneses ata que co canal de derivación se viron aliviados polo menos na parte urbana. Porque aínda quedan padroneses, principalmente os que habitan nos termos de Lamas, Extramundi e Pazos, sobre os que seguen a castigar os enchentes que o Sar ocasiona no seu tramo entre o núcleo padronés e aquela zona, debido a que a pesar do tempo transcorrido dende que se teñen anunciado obras de remodelación da segunda fase do río, todas esas promesas seguen sen pasar diso: promesas.

Mágoa que levada a cabo a primeira fase da obra da canle, hai xa 15 anos, e que podemos considerar como a máis importante para Padrón dende hai moitas décadas, aínda siga pendente a segunda, programada a partir de Iria Flavia río arriba ata a Ponte Meana xa no concello limítrofe de Rois para dar por rematado o vello problema dos enchentes.

Semellante acontece co anunciado hai algún tempo por Medio Ambiente respecto a que coa colaboración dos concellos do contorno se procedería á rexeneración das contaminadas augas do dito Sar, pero que continuan baixando cos mesmos sinais de contaminación. Hai que din » haberá que seguir esperando. Talvez coas novas eleccións volvan… as promesas.

José Castro Cajaraville
TIERRAS DE SANTIAGO, 22/02/11

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

Carta á señora Coto.

Señora Carmen Coto: Segundo teño entendido, a lista xa está eleborada e eu sigo sen saber nada, coma sempre, sen saber nada. Eu non sei que entende a señora Coto por equipo, pero dende logo a min non me demostrou nada de nada. Un equipo traballa en conxunto, analiza as cousas en común e conta coa opinión de todos.
Sempre fun a remolque dela e a miña opinión non interesaba para nada. Conmigo iso non funciona, xa que eu teño o meu propio criterio e miña forma de ver as cousas.
As comisións axenciounas vostede se consultar conmmigo se quería ou non, e logo tivo a cara dura de dicirme que fora cousa do señor Maneiro. Vaia!. Pero que pensa?. Que son tonto?. Logo chegaba aos plenos e dicíame: «neste punto si, neste punto non». Así, sen máis tipo de explicacións. Pois ben, señora Coto, eu non son o pelele de ninguén. Por ese motivo foi polo que deixei de ir aos plenos. Para que?. claro, xa entendo, para erguer a man onde a ela lle conviña, estivera ou non de acordo.
Pero imos ver, que me entere: A oposición está para ir en contra dos opoñentes teñan ou non teñan razón?, fagan ben ou non as cousas?. Non señora Coto, iso non funcioan así. A miña filosofía política non é esa. Eu non lle quito a razón a ninguén polo mero feito de ser contrario. Non, eu son obxectivo bastante maís que subxectivo e vexo as ousas.
Señora Coto, se hai un pobo que funciona, un pobo que medrou en todos os eidos, non lle quitemos méritos polo mero feito de ser a oposición. Non somos Rajoy e Zapatero. Mire, voulle contar: Para mín facer política é ser honrado, traballador, ir coa lei, loitar polo pobo que te elixiu para ser o seu representante. Mire, para que o entenda mellor: O pobo é a empresa é o representante é o traballador, entón o que hai que facer é traballar para os teus xefes (neste caso o pobo). Estou ata o nariz de que se traxiversen as cousas nisto da política. Cando algo está ben está e cando non pois non está, e non levar a contraria porque ti non es do meu partido. Xa está ben de tonterías e sexamos serios.
Eu ante todo son un demócrata e vexo a vida dende ese punto de vista e penso que ten que ser así. Do contrario eu non, non entro polo aro. Botemos unha visual a todo o que nos rodea e sexamos obxectivos dunha vez por todas. Deixémonos de ser resesos e amargados e sexamos dialogantes.
Señora Coto, creo que se confundiu e vostede sabe ben porque llo digo. Mire unha cousa, eu xa non tiña pensado ir nas próximas listas pero….., home, podería vostede comunicarme a súa decisión e non facelo deste xeito tan deplorable. Que vergoña!. En fin….como din no meu pobo: «A onde vas sen paraguas».
Que Deus nos colla confesados.

Carta de Manuel Castiñeiras
Concelleiro do PSOE de Valga

DIARIO DE AROUSA, 16/02/11

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace