Resposta á nota dos socialistas cesureños sobre a piscina e o campo de fútbol.

En relación coa nota enviada aos medios de comunicación sobre o funcionamento da piscina municipal e a necesidade da obra de pavimentación nun lateral do campo de fútbol “Ramón Diéguez”, respóstase o seguinte:

1. Xa se infomou onte sobre o número de usuarios e do custo do funcionamento da piscina, durante estes dous meses. Continuar máis tempo, supón un gasto importante nestes intres de crise. Estase a valorar a próroga por uns días, en función das previsións do tempo e a disponibilidad da empresa encargada do servizo.

2. Consideramos bastante exitosa a tempada deste verano na piscina. Moitos usuarios e boa calidade das augas foron a tónica dominante, e non houbo incidencias salientables, tendo en conta que é unha instalación que xa ten os seus anos con problemas na conservación, sobre todo, dos azulexos do vaso. Adoptáronse medidas de mantemento da instalación para dar o mellor servizo posible.

3. Coincidimos cos socialistas en que a obra de pavimentación do perímetro nun lateral do campo de fútbol é necesaria. Estudouse a inclusión da obra no Plan E 2010 pero quedou fóra, por mor das obras en Grobas, escola infantil, biblioteca e entorno, pavillón, rúa do Campo, e outras no propio campo de fútbol.

4. Tamén se solicitou a obra á Secretaria Xeral para o Deporte, xunto con outra para o ximnasio que se está a construir a carón do pavillón. Optouse por esta última, pois só era factible unha solicitude. Fixose despois de consultar a cuestión coa administración autonómica e nos concederon 3.531,45 euros para a instalación eléctrica do ximnasio. Primaron as cuestións económicas, pois a obra a pavimentación no campo ten un orzamento de 52.748,44 euros e a cifra que se podería conceder era mínima en relación co custo da obra.

5. Nesta lexislatura, fixéronse uns investimentos récord no campo de fútbol, valorados en máis de 500.000 euros. Botouse a herba artificial, instalarónse novos banquiños, recolléronse as augas pluviais do campo, acondicionáronse os vestiarios e o edificio administrativo, arranxouse o muro perímetral, instalouse alumeado na tribuna, acondicionouse un local baixo dita tribuna, etc… Con dar unha volta polo campo e comparar o estado actual e o que tiña en 2007, cando entrou este goberno, nótanse as diferenzas.

6. Queda por facer agora esta actuación, e imos tratar de buscar unha solución máis económica, para tentar que se realice.

? moi doado facer críticas e utilizar o termo “o goberno local renuncia” para facer política, sen molestarse en vir ao concello a consultar a documentación. Non renunciamos a nada, pero gobernar é priorizar. Non hai posibilidades de facer todo o que se quere, e necesidades sempre hai.

Pontecesures, 01/09/10

Luis Ángel Sabariz Rolán
Concelleiro de relacións institucionais

La música de bandas sonoras centran el homenaje en Padrón a Tomás Beteta.

Pese a lo desapacible de la noche, la plaza de Macías de Padrón se quedó pequeña para albergar a los cientos de personas que quisieron secundar el homenaje promovido por la Banda de Música Municipal de Padrón al que fuera su director durante más de dos décadas: Tomás Beteta Yarza. El acto, celebrado el pasado sábado día 28, en el que no faltó imaginación y acopio de medios (inclusive los que ofrecen las nuevas tecnologías) fue fundamentalmente musical, ya que no se podría entender una banda sin compases, y un homenaje a un gran director sin batutas protocolarias.

Beatriz Porrúa actuó como telonera de un recital presentado por Lidia Gallas y en el que las bandas sonoras de reconocidos filmes serían la parte central del acto. La joven cesureña, que puso la piel de gallina con temas como Anduriña, presentó trabajos de su último disco. Y vino el plato fuerte: el concierto de la Banda de Música de Padrón, la renovada agrupación que, cual ave fénix, resurgió a mediados del 2008 después de permanecer desintegrada durante siete años.

Escenas de Highlights from Annie, Jurassic Park, Piratas del Caribe, Los Miserables o Charles Chaplin pasaron a través del escenario mientras la agrupación musical, dirigida ahora por Braulio Cao Ledo, interpretaba la música de las bandas sonoras. También hubo momentos para el recuerdo, con la interpretación del pasodoble Siete Soles, de Ernesto Beteta, hijo del fallecido Tomás Beteta yla entrega de una placa a los nietos del ex director de la banda.

Y la Negra sombra dejó claro que a pesar de los “años oscuros” que se cirnieron sobre la banda de Padrón, tras haber sido ésta referente durante años en el panorama gallego con Tomás Beteta, ha vuelto con fuerza renovada y dispuesta a subir nuevamente al podio.

TIERRAS DE SANTIAGO, 31/08/10

El retablo de la iglesia del convento de Herbón necesita una actuación.

Sementar busca financiación para afianzar y rehabilitar el conjunto del XVIII

La Asociación Sementar de Padrón está buscando financiación para llevar a cabo la restauración y recuperación del retablo mayor de la iglesia de San Antonio de Herbón, propiedad de la comunidad de franciscanos y ubicado en el conjunto del convento. El retablo, una de las obras más singulares de la zona, se encuentra en mal estado, ya no tanto por la acción de la polilla como por la humedad y el paso del tiempo.

Según explicaron fuentes de la entidad socio cultural, el retablo, obra de Jacinto Barrios, data de 1708. Cuenta entre sus elementos con cinco singulares piezas obra a su vez de dos importantes autores de la época.

Se trata de las tallas de San Francisco y de San Antón, cuya autoría recae en el escultor Xosé Gambino, escultor nacido en el Faramello (Rois) en 1719 y uno de los máximos exponentes de la escultura rococó en Galicia. Según los expertos, Herbón guarda algunas de las piezas maestras de este singular artista del Barroco. Además, el retablo, según Sementar, también cuenta con tres imágenes de otro maestro, Ferreiro.

La asociación, que hace dos años ya entabló conversaciones con Patrimonio, ha llamado a muchas puertas para buscar financiación y acometer el afianzamiento del retablo (una actuación valorada en unos 70.000 euros), y la restauración de las piezas ha visto como éstas se han ido cerrando. Pese a ello, la tarea no les amedentra y continúan buscando medios para llevar a cabo la actuación.

TIERRAS DE SANTIAGO, 31/08/10

A Virxe das Dores e a fonte da Trabanca.

Ao pe do convento do Carmen e da ponte por riba do Sar atópase o santuario da Virxen das Dores na mesma fonte do Carmen, fermoso monumento pétreo que une os barrios da Trabanca de Abaixo e Trabanca de Riba, nunha encrucillada urbana tamén coa rúa dos Peregrinos.

Todo elo na pedra secular que domina en monumentos e rúas na vila santiaguista do Sar, outro de tantos lugares xacobeos do eterno Padrón que peregrinos e viaxeiros en xeral acuden a visitar.

Foi reestructurada durante o reinado de Carlos IV e monseñor Manuel de San Lúcar, bispo de Sidonia, concedeu coarenta días de indulxencias a todos cantos devotamente rezaran unha Salve ante a imaxen da Virxen das Dores. No frontispicio tamén esculpido na pedra se presenta ó Apóstolo Santiago bautizando á Raiña Lupa convertendoa ao cristianismo.

Pero se para os forasteiros é interesante e atractivo, moito máis significativo iste conxunto é para os propios padroneses e non digamos xa para os residentes nas Trabancas ou nas rúas do Carmen, Santiago e Peregrinos, que dende moi antigo honraron o tal santuario da Virxen das Dores con solemnes cultos e grandes festexos.

Ven de antigo o grande aprezo e mesmo a devoción que os padroneses senten hacia iste santuario onde as mulleres cando son nais, seguendo un ancestral costume, adoitan levarlle e porlle unha vela que día e noite permanece acendida a Virxen das Dores en sinal de gratitude polo recén ben nacido.

De ahí que dada a devoción sorprende que dende hai xa once anos deixaran de celebrarse istes populares festexos. Pensamos que sería unha ocasión moi propicia para recuperar a festa das Dores da Fonte que se celebraba no outono e coidamos que se na Trabanca se animan sería tempo para poñerse a organizar un programa de festexos que a bo seguro haberia de contar coa aprobación e apoi de todos os padroneses, mantendo así as tradicións e costumes coma esta que falan das peculiaridades da cada zona ou comarca que nunca deberían perderse.

José Castro Cajaraville
TIERRAS DE SANTIAGO, 31/08/10