Persoeiros
Doña Rosa: adiós a una sonrisa.
Rosa Solar, padronesa ilustre
ESPER? hasta ver como su adorado hijo Pepe ganaba la penúltima de las batallas. Y lo hizo con la mejor de sus sonrisas cuando Gonzalo, compadre del alma, se lo fue desgranando en esa última noche. Su inmenso y fuerte corazón (y no es una metáfora), que siempre soñó con dárselo a Gabi, dijo basta con el objetivo cumplido. Aunque se llevará la pena de no poder acunar con sus manos a esos tres bisnietos que vienen en camino. Rosa Solar, madre coraje de 13 hijos, abuela orgullosa de 27 nietos y bisabuela cariñosa de 21 bisnietos, murió con la sonrisa que le adornaba la cara y que no mudó salvo en una ocasión: cuando unos desalmados quisieron partirle el alma a Matías. Y eso que su vida no fue un camino de rosas. Pero ella lo afrontó siempre con una entereza envidiable y, ni siquiera, cuando quedó viuda de Antonio Castaño se vino abajo. Sabía que no podía hacerlo porque tenía que sacar adelante a sus trece hijos. Y los que tenemos más de 50 años sabemos lo duro que fue, en la Galicia de la posguerra, enfrentarse a la vida con semejante panorama. Pero a doña Rosa le daba igual. Sabía que tenía que hacerlo con una sonrisa en los labios y que las lágrimas las guardaba para la intimidad, para que nadie la viera llorar. Ni sus hijos, ni sus hijas. Por eso la sonrisa le adornaba la cara sobre todo cuando se juntaba la familia para dar cuenta de aquellas comidas que ella preparaba con mimo. Ya fuera para el Santiaguiño, por la Pascua o con cualquier disculpa… como las visitas de Pepe con sus colegas de la radio. Doña Rosa hacía empanadas, preparaba lamprea, callos, cocidos, carne asada, roscas, bizcochos… lo que hiciera falta. Ella era la madre más feliz del mundo. Y a los postres, entre los cafés y las copas de sus invitados, se arrancaba con un dueto impactante: aquella versión del cuando se quiere de veras, como te quiero yo a tí, es imposible…, con Pepe Domingo Castaño. A ella no le gustaban las lágrimas. Seguro que hoy prefiere una canción y estará esperando a que Fernando, o sexto fillo de doña Rosa, le escriba una. Y que todos sus hijos se la canten. Ella, desde algún lugar, se unirá a los coros. Con su eterna sonrisa .
EL CORREO GALLEGO, 04/12/10
Ecoloxía
Miguel Piñeiro: «Queremos significar o compromiso cos ríos».
Periodista e director editorial do xornal de pesca «Trueiro»
O xornal entregaralles o día 3 en Padrón os seus terceiros premios a persoas e entidades comprometidas co medio natural galego ·· Pescadubra será unha das galardoadas por achegar á pesca as persoas con discapacidade
– Antes de falar dos premios e da pesca, falemos de Trueiro. Hai uns anos que botou a andar ¿cal é o seu balance?
– Levamos tres aNos de andaina; 12 cabeceiras, un especial para Asturias e nos vindeiros días saíra o último número deste ano. Incrementamos nun 24% a mancha publicitaria, porque o mercado ao que nos diriximos é hiperespecializado. Foron uns anos bonitos, traballando arreo e pondo un pouquiño de luz neste mundo de verteduras incontroladas, tentando facer un pouco de país e mirando polos nosos ríos.
– ??Trueiro?? non é só un xornaldedicado á pesca, senón a todo o que a rodea.
– Si. A pesca é algo máis que sacar peixes. Hoxe é un factor de dinamización económica e social en Galicia, pero é un exercicio de liberdade, un compendio de sensacións, de estar cos amigos e co medio. Segue habendo un reduto de furtivismo que segue usando os ríos como despensa e fonte de ingresos ilegais.
– A achega de ??Trueiro?? tamén é para concienciar a xente de que é necesario protexer os nosos ríos.
– Tentamos concienciar á xente de que o prezo do progreso está sendo alto para as circunstancias actuais e que os ríos de Galicia son a verdadeira arteria do noso país, que precisan dunha concienciación colectiva e unha actuación inmediata por parte do poder político.
– A todos nos debería preocupar o tema medioambiental dos ríos, pero máis aos pescadores. Serán agora máis pacientes que nunca…
– A paciencia dos pescadores non ten límites. E chegará ata que veden a pesca. E imos camiño diso. As estruturas da administración son cada vez máis restritivas e máis duras para co pescador, non para outros factores que inflúen nos stocks poboacionais de salmónidos dos ríos, enténdase grandes centrais, presas, obstáculos naturais, furtivismo, contaminación, etc…Iso parece que non conta.
– Supoñemos que alguén traballará para solucionalo, ¿non?
– Moita xente e sen ir máis lonxe esta casa mesmo, pero estamos contra unha apisoadora que é o poder da sociedade actual, o poder da contaminación. Hai xente que si ten un compromiso moi firme co medio natural e cos ríos de Galicia. Nese senso temos pensado o vindeiro ano institucionalizar un premio para medios de comunicación que se teñan significado na defensa dos ríos de Galicia.
– Os que xa están instaurados son os premios Trueiros, que se entregarán este venres, día 3. ¿Como naceu a iniciativa?
– O xornal naceu como unha necesidade dun grupo de profesionais que nos interesa a pesca e o medio natural. Non só había que traballar en prol da defensa dos ríos senon felicitar e darlles apupo a aquelas persoas, empresas, organismos… que levanten a man dicindo eu quero traballar polos ríos de Galicia.
– Imos co primeiro, o Liña tensa
– Polo vencello e o compromiso con Galicia, dámolles este ano á empresa Think Fish, con sede en Madrid, con I+D español, desenvolvemento empresarial alemán e materiais de Suecia.
– ¿Onde hai que estar?
– Onde hai que estar é para nós a definición de ??Trueiro?? e onde hai que estar estivo a gardería do Mandeo, que tivo un comportamento exemplar cernando unhas operacións duns furtivos que ían supor un dano irreparable para o río.
– ¿O que pasa?
– ? para Adega e o Proxecto Ríos, e en concreto para todo ese corpo de voluntarios que traballan nel, pondo de manifesto que pasa cos nosos ríos e a calidade das súas augas.
– ¿E o premio A nosa?
– Para unha sociedade realmente exemplar O Ranqueiro que todos os anos organiza dúas xornadas de Pescadubra, unha delas para persoas con discapacidade, de xeito que poidan acercarse ao mundo da pesca como calquera outra persoa. Para Pescadura, o noso recoñecemento e o noso aplauso.
– E, ¿as graciñas, para quen van?
– Para o exemplar labor realizado dende o ano 1994 polo xefe de biodiversidade da provincia de Pontevedra, Pablo Caballero. O seu labor permitiu a repunta das capturas de salmóns autóctonos no Ulla.
EL PERFIL
-Naceu o 3 de setembro de 1960 en Catoira.
-Estudou Maxisterio na Universidade de Santiago de Compostela, maila iso, sempre traballou como escritor e periodista. ? director editorial do xornal de pesca Trueiro, locutor da Radio Galega e colabora con diversas revistas especializadas en pesca deportiva.
-? amante da pesca esa é a súa principal afEción, xunto coa montaxe de moscas. Pero tamén goza tocando a batería e coidando a súa horta de Pazos, en Padrón.
TIERRAS DE SANTIAGO, 30/11/10
Persoeiros
El padronés Pepe Domingo Castaño, galardonado con el XVI Premio Diego Bernal por su trayectoria periodística.
El jurado ha valorado la gran aportación de este comunicador a la información.
El periodista Pepe Domingo Castaño, que actualmente trabaja en la Cope, es el profesional de los medios de comunicación seleccionado este año por la Asociación de Periodistas de Galicia para otorgarle el XVI Premio Diego Bernal, en reconocimiento a su trayectoria periodística y su aportación al mundo de la comunicación.
Pepe Domingo Castaño Solar, de 68 años de edad, es natural del municipio coruñés de Padrón, y es conocido por su paso por el programa Carrusel Deportivo, de la Cadena Ser, entre 1988 y 2010, año en el que fichó por la Cadena Cope.
Pero además de su trayectoria radiofónica en el área de deportes, Pepe Domingo Castaño también dirigió El Gran Musical de la Ser y el programa de televisión 300 Millones, emitido por TVE. Y es que este profesional de las ondas también tiene una vocación artística y estuvo en grupos como Los Ibéricos y los Blue Sky para después cantar en solitario, según figura en su biografía en la Wikipedia.
El premio Diego Bernal viene a sumarse a los cuatro premios Ondas con los que ya fue reconocida su carrera periodística desde que, con 18 años, fue contratado en Radio Galicia, emisora de Santiago y afiliada a la Ser.
Castaño releva como galardonado con el Diego Bernal a Manuel Martín Ferrand, sobre quien recayó el año pasado. Este premio, otorgado por la Asociación de Periodistas de Galicia, también ha distinguido a Camilo José Cela y otros profesionales del periodismo gallego como el director de EL CORREO, José Manuel Rey Nóvoa, Manuel Fernández Areal, Juan Ramón Díaz, Alfonso Sánchez Izquierdo, Blanca García Montenegro o Ángel Botana.
EL CORREO GALLEGO, 19/11/10
Cultura
«Padrón, os camiños da cultura», abre al público el lunes 22.
El Concello de Padrón inaugurará este lunes, día 22, la exposición divulgativa y didáctica Padrón, os camiños da cultura, de Eloy Rodríguez, y que cuenta con el patrocinio de Xunta y Diputación. La muestra, con intenso trabajo detrás hace un repaso a la historia de la capital del Sar y de Iria.
TIERRAS DE SANTIAGO, 16/11/10
Cultura
«O auditorio de Valga converteuse nun referente. Vén o mellor, e todo gratis».
Begoña Piñeiro Busto Responsable do Auditorio de Valga.
Responsable do auditorio de Valga desde o seu primeiro día de funcionamento, hai xa catro anos, Begoña Piñeiro encárgase de xestionar os contidos dun dos tres servizos que comparten o centro sociocultural de Cordeiro. Os outros dous son o centro de día e a escola de música. Begoña salienta o enorme valor dinamizador do auditorio para o municipio e os seus veciños.
-Nun concello tan rural como o de Valga, ¿cústalle moito á xente acercarse ás actividades do auditorio?
-Para nada. A xente de Valga é moi participativa. Temos xente todos os días, nos cursos de tai chi, de bolillos ou de danza, nas charlas e espectáculos… Tentamos mobilizar a sociedade valguesa, e a verdade é que resposta moi ben. O auditorio converteuse nun referente. Non só para Valga, tamén a nivel comarcal. Tentamos ofrecer unha programación interxeracional, onde os maiores lles transmitan os seus coñecementos aos máis pequenos, polo que colaboramos coas asociacións da terceira idade e de mulleres rurais. E a nivel de actuacións, temos un alcalde que se move un montón. Por aquí pasaron Nova Galega de Danza ou Nancho Novo. Conseguimos que a Valga veña o mellor, e todo gratis.
-¿Que é o que máis atrae os valgueses da programación do centro?
-Gustan moito as estreas da escola de teatro municipal. E os festivais que facemos en xuño e en decembro cos alumnos das escolas de teatro e de baile. Aí énchese o auditorio.
LA VOZ DE GALICIA, 12/11/10