Música y teatro para despedir el verano.

Por su parte, Pontecesures hizo que los niños tuvieran una gran fiesta para disfrutar de la mañana de ayer en el Centro Social. Allí bailaron y representaron una obra de teatro, al mismo tiempo que disfrutaban de una merienda con ??chuches?. Para orgullo de todos, recibieron un diploma donde consta que participó en la ludoteca.

DIARIO DE AROUSA, 01/09/11

Fin a las clases más divertidas.

Los padres de Pontecesures califican el servicio con un sobresaliente

Todavía quedan tres semanas de verano por delante, pero ya se respira otoño, y no solo por la lluvia. Los turistas han dejado de abarrotar playas y terrazas y ya comenzó la vendimia. Pero hay otro síntoma indicativo de que el tiempo de estío llega a su fin. La mayor parte de los concellos cerraron ayer las ludotecas, en las que cientos de niños jugaron y aprendieron a lo largo de los meses de julio y agosto bajo la tutela de monitores y profesores.
Hace tiempo que se desarrollan este tipo de iniciativas con el fin de facilitar la conciliación familiar y laboral, y los padres lo agradecen. Así se pone de manifiesto en una encuesta que realizó el Concello de Pontecesures entre los padres en la cual la ludoteca recibe una nota de sobresaliente. La calificación más alta fue para el horario de la ludoteca, con un 9,6, y la más baja, para el mobiliario y material, con un 7,6. Otros aspectos como la atención prestada a niños y padres por los monitores de la asociación cultural Entretemenlo o el tipo de actividades realizadas merecieron una valoración por encima del 9. Entre las pocas pegas que se apuntan es la del local: el centro social.
A la vista de estos datos, el concejal de Servizos Sociais, Roque Araújo, anunció ayer que el Concello cesureño repetirá la experiencia no solo en verano, también en períodos vacacionales de Navidad y Semana Santa. La del verano 2011 contó con 45 niños, funcionó de 9.30 a 13.30 horas y fue de carácter gratuito. Ayer se le puso fin con un festival en el que hubo música, teatro, poesía y en el que el concejal tuvo ocasión de entregar los diplomas a los participantes.

LA VOZ DE GALICIA, 01/09/11

Roque Araújo: «Sabariz acaba de vender a súa ética por 45 euros».

El concejal de Servizos Sociais de Pontecesures, Roque Araújo, manifestó ayer su «indignación» con el concejal de la ACP, Luis Ángel Sabariz, al hilo de sus críticas por el procedimiento seguido para la concesión de una ayuda de emergencia social. Sabariz denunció que el Concello había autorizado la compra de alimentos a una persona sin previo informe y apertura de expediente por parte del departamento de Servizos Sociais lo cual, argumentó, puede dar lugar a desigualdades.
«Sabariz acaba de vender a súa ética por 45 euros», indicó ayer Roque Araújo a este respecto. Y es que esa es la cantidad, (45,6 euros) que figura en la factura en cuestión. El socialista explicó ayer que si no se hizo informe previo fue porque no dio tiempo «pero a técnica de Servizos Sociais si comprobou que a persoa cumpría os requisitos para recibir esta axuda. Este concelleiro non vai permitir que por un problema burocrático unha nai non poida alimentar aos seus fillos», señaló el concejal. La compra de alimentos se hizo a instancias del edil delegado y con el visto bueno de la alcaldía «e sen problemas ningún por parte de intervención». «Paréceme dunha ruindade e una baixeza extrema facer política deste asunto».
El edil también quiso ayer desmentir unos datos difundidos por Sabariz en relación a las actividad «Ponlle as pilas ao teu bocata». «Participaron 34 nenos e non quince como dixo Sabariz; se durou unha hora é porque así o establece a organización e se eu estaba alí era porque é a miña responsabilidade».

LA VOZ DE GALICIA, 01/09/11

Rubalcaba.

El expresidente del Gobierno, Felipe González, dos o tres meses antes de celebrarse las elecciones alemanas fue a visitar a Helmut Kohl y le dijo: “Esta vez estás listo, vas a perder”. ?l le respondió: “No, no, que a Schröder le voy a ganar, ya verás”. Felipe: “Mira, estás liquidado, porque tu partido ya lo da todo por perdido, están con los brazos caídos calculando la profundidad del pozo ¡y así no se gana!”. Efectivamente Kohl perdió.

Le pasó lo mismo al PSOE en 1996 y ahora le está pasando al candidato socialista Alfredo P­érez Rubalcaba; algunos cuadros dirigentes de su partido ya dan las elecciones del 20 de noviembre por perdidas.

Algo que no comparto, entre otras cosas porque los ciudadanos saben que la crisis económica no es solo cosa de España ni de Zapatero.

También la padecen otros países: Italia, Francia, EEUU… Pero claro, si responsables políticos del Gobierno y del partido socialista piensan y hablan ya viéndose en la oposición a Rubalcaba, que casi está solo, le va a resultar mucho más difícil la remontada. ¡Y si los nuestros no están convencidos para ganar como vamos a convencer a los otros!.

Por Juan Otero Fontán (Padrón)
EL CORREO GALLEGO, 31/08/11

Equipos de fútbol.

Parecía un miñaxoia, abouxado polos seus amigos, gardado contra a o valado das burlas que lle espetaban. Con todo, ninguén ousaba poñerlle a man enriba, nin pasar das palabras, pero aquel cativo non se estaba divertindo nada. Os outros botábanselle enriba e berrábanlle cousas, mesmo o insultaban. O home que miraba para eles desde unha certa distancia estaba preparado para intervir se se dese o caso. Puxo atención ao que dicían, pero non daba pillado máis que palabras soltas. Logo decidiu achegarse un chisco coma se o seu paseo o levase con naturalidade cara alí e xa puido decatarse de que berraban con el por cousa dun partido que seguramente acababan de xogar pois o rapaz tiña un balón ben agarrado e non tiña trazas de querelo soltar. Ademais estaba vestido de futbolista da cabeza aos pés dunha inmaculada cor branca, mostra de que non participara en partido ningún pois non se manchara. Así e todo, polo que podía entender, falaban dun partido e acusábano a el de non teren bo perder e de practicar xogo sucio.

Custoulle fariña decatarse de que non se estaban a referir a un partido que xogaran eles, senón ao que disputaran o día anterior o Madrid e mais o Barcelona. Estaba claro porque o que máis lle apoñían ao pobre cativo era o feito de que o adestrador do Madrid lle metera un dedo no ollo a un técnico do Barcelona. O rapaz tiña que aturar todas aquelas invectivas coma se el fose un dos xogadores, cando a súa única culpa consistía en presentarse co uniforme completo do Madrid. Cando viu que aquilo non ía pasar das palabras e que o cativo se defendía ben, comparando a historia dun e doutro equipo, foise afastando a proseguir o seu paseo. Lembrou os seus anos mozos cando a maioría dos rapaces volvían polo equipo da capital, pero sempre había un ou dous que eran afeccionados ao equipo catalán. Hoxe hai máis equilibrio entre as afeccións. El fora dos primeiros, pero o que nunca lle confesara a ninguén é que lle gustaba moito máis o uniforme do Barça, todo colorido. O dos outros semellaba roupa interior.

Por Xavier Senín (Escritor)
EL CORREO GALLEGO, 31/08/11