Historia

Entrevista «20 años aniversario C.B. Pontecesures»

Ai vinte anos que o Club Baloncesto Cesures saltou por vez primeira á cancha, coas fichas da federación baixo o brazo. Aquel soño, que puxeron en marcha os profesores Manolo Amenedo e José Ramón Pato, a monitora Fernanda Cuenca e Pedro, o preparador físico, é hoxe unha realidade con seis equipos en competición e corenta empresas que os respaldan.

Este sábado, aqueles pioneiros receben unha merecida homenaxe no pavillón cesureño. José Rodríguez Fructuoso, Fruqui , é a alma mater deste club.

-Hoxe é tesoureiro, pero antes…

p(sangrado). -Ben, eu non xogaba na primeira tempada, a do 85-86, pero si colaboraba co equipo. Despois fun xogador, adestrador, sígoo sendo, do equipo veterano, e ata presidente.

-¿Como foi aquela primeira tempada?

p(sangrado). -A historia vén dos principios dos oitenta. En Padrón había un club e, aló polo 83, un grupo de rapaces de Pontecesures foi xogar naquel equipo. No 85 desapareceu, e da unión daqueles chavales e doutro grupo, que aquí xogaba na liga escolar con Fernanda, xurdiu o Club Baloncesto Cesures.

-Oia, na foto daquel ano teñen unhas camisetas moi longas para ao básket…

p(sangrado). -? que empezamos xogando cunhas camisetas de fubito que patrocinaba o bar Muelle. Non tivemos camisetas de baloncesto ata o ano seguinte; déunolas a librería Sar, de Padrón. Extrugasa mercounos os primeiros chándales, tamén na segunda tempada. A filla de Andrés Quintá é do noso tempo, e non paramos de darlle a lata ata que o conseguimos. A ferretería Hermanos Castro mercara os uniformes daquel equipo da liga escolar. Foron os primeiros que nos axudaron, ademais de Vimasa, logo do exilio.

-¿Como que o exilio?

p(sangrado). -Si, a Padrón, no 91. O alcalde prometera axuda pouco antes das eleccións. Nós precisabámola para dar o salto á liga autonómica. El, Piñeiro Ares, gañou as eleccións, pero nada de nada. Tivemos que decidir entre desaparecer ou aceptar unha oferta de Padrón. Logo, no 95, voltamos con Trenco.

-¿Xogará vostede o sábado?

p(sangrado). -Eeee, iso é un misterio aínda.

Por Refoxo, hace

Xosé Neira Vilas

xose_neira_vilas.jpgCategoría: Escritor
Lugar de nacemento: Gres (Vila de Cruces) Pontevedra
OBRAS REALIZADAS:
Entre os libros publicados destacan: Memorias dun neno labrego, Cartas a Lelo, O cabaliño de buxo, De cando Suso foi carteiro, Historias de emigrantes, Tempo novo, Aqueles anos do Moncho, Querido Tomás, Galegos no golfo, Camiño bretemoso, A muller de ferro, Crónicas galegas de América, O home de pau, Lar, Nai, Pan Guerrilleiros, Galegos que loitaron pola independencia de Cuba, A lingua galega de Cuba, A prensa galega de Cuba, Castelao en Cuba, Rosalía de Castro en Cuba, Manuel Murguía e os galegos da Habana, etc.

OUTROS DATOS DE INTERESE:
Doutor Honoris Causa pola Universidade da Coruña. Premio da Crítica Española. Premio de ensaio da Crítica Galega, Pedrón de Honra, Medalla Celanova Casa dos poetas, Vieira de Prata de Montevideo. Insignia de Ouro do Centro Galego de Barcelona, Premio Irmandade do Libro,etc,

CURRÍCULUM:
En 1949, con 20 anos, emigra a Bos Aires. Desempeña diversos traballos. Fixo estudios diversos, tales como comercio, música, xornalismo, literatura. Descobre Galicia e fai intenso activismo cultural galego. Vincúlase a intelectuais do exilio: Seoane, Dieste, L. Varela, Valenzuela… ? secretario xeral das «Mocidades Galeguistas» e codirector do xornal «Adiante». Participa na organización do primeiro Congreso Emigración Galega. Casa en 1957 coa cubana Anisia Miranda. Funda ese mesmo ano «Follas Novas», editorial e distribuidora de libros galegos. Publica en 1960 o poemario Dende Lonxe e en 1961 Memorias dun neno labrego, En 1961, Neira e Anisia van residir e traballar a Cuba. Traballa na Administración. Fai xornalismo literario. En 1969 funda a Sección Galega do Instituto de Literatura e Lingüística, que dirixiu durante 22 anos. Desde 1983 ata que se xubilou, en 1989, desempeñou o posto de redactor xefe da revista infantil «Zunzún». Nos 31 anos en Cuba escribiu a maior parte dos seus libros. Radicouse, con Anisia, en Galicia en 1992 onde preside a Fundación Xosé Neira Vilas.

Por Carmen Barreiro, hace

A festa da lamprea e a prensa

Estamos xa a venres e non teño constancia de novas nos xornais dixitais (que son os que podo ver dende o sur) da Festa da Lamprea. Non sei de que maneira o concello xestiona a comunicación institucional, so sei que non o fai ben.

Un exemplo claro témolo en que a única referencia atopada (hoxe) non é dunha nova dunha edición xeral de Galicia, nin dunha nova da edición Arousa, é da edición Deza-Tabeirós da Voz de Galicia (ver nova), que ven a ser unha entrevista ó pregoeiro.

Fai un mes estaba a ver na televisión, nun canle de cociña (non me preguntedes porque vexo esas canles 😉 ) e atopeime cunha reportaxe sobre a lamprea, saía a festa, a preparación … estaba quedo, mirando aparvado, todas esas imaxes, veciños, e esa exaltación desa importante riqueza gastronómica que temos: A Lamprea.

Agora parece que pasa o de sempre, non facemos publicidade do noso, e esperamos que nos coñezan, esperamos ter presenza e so temos silencio. A miña moza leva un gabinete de comunicación e fai milagres: Para a apertura dunha pequena tenda de zapatos consigue que a prensa (televisión, radio e xornais) esté alí, no noso caso temos producto, temos historia, temos bo facer … pero non teñen constancia, nin os noso veciños, nin os forasteiros, nin a prensa. Non dúbido que a TVG esté na festa, só faltaría o contrario, só que tiñamos que estar antes.

Por Antonio Cortés, hace

André Oliveira Campión de España 2006

Este fin de semána pasado non foi un fin de semá calquera para a historia do Nautico Pontecesures, posto que se acadou o *primer Campionato de España en embarcación individual*. Antigamente outros xo intentaron na era do antigo universitario caso de Juan Jesús Piñeiro no ano 1998 e Iván Figueira no 1997 ambos medallistas en Campionatos de España pero ningún deles conseguiu subir o máis alto do caixón.

podiumEsta pegada para historia do club consegiuna André Oliveira no embalse de Castrelo de Miño que despois de completar unha estupenda regata logrou cruzar a meta en primeiro lugar. Non era unha tarea fácil, diante del habia rivales de grande calidade, pero a fortaleza e a coraxe demostrada por este deportista levarono a conseguir o subcampionato galego e como escalafón final a temapada invernal o Campionato de España na categoría cadete.

A competición iniciouse o sábado a maña cunha proba contrarreloxo na distancia de 2.000 metros para realizar unha selección de palistas que finalmente poden acceder a disputar o Campeonato de España. Desgraciadamente neste corte quedaronse fora da final Lorenzo Riveiro e Cristian Barreiro pasando a final André Oliveira, Adrián Vicente e Marcos Pesado. A final de 5000m  para os cadetes disputouse o sábado pola tarde e para a categoría xuvenil o domingo pola maña.

Os resultados obtidos por estos deportistas foron os seguintes:
* Marcos Pesado:26º posto C1 xuvenil
* Adrián Vicente: 10º posto C1 cadete
* *André Oliveira: 1º posto C1 cadete*

Con esta competición cerrase a tempada invernal dando paso as competicións de velocidade e as competición de ríos e travesías.

POR: JAVIER BOUZAS, ADESTRADOR NAUTICO PONTECESURES

Por Carmen Barreiro, hace

Persoeiros : José Piñeiro Ares


*Categoría:* Político e escritor
*Fecha de nacemento:* 7/09/1927 – 10/12/2001
*Lugar de nacemento:* Pontecesures (Pontevedra)

*CURRÍCULUM:*

Profesor de EXB xubilado. Colaborador de Prensa. Máis de 50 premios literarios e xornalísticos. Alcalde de Pontecesures desde o 8 de xullo 1970 ó 28 de maio de 1995. Ex-conselleiro da Caixa Provincial de Aforros de Pontevedra. Membro da Asociación Española de Cronistas Oficiais. Cronista Oficial de Pontecesures desde 1953. Medalla de Bronce da Xunta de Galicia, como recoñecemento ó seu traballo.

*OBRAS REALIZADAS:*

José Piñeiro é autor de 21 libros, entre os que destacan:

* Historia de Pontecesures (2 edicións).
* La Bella Otero (2 edicións).
* El Poeta Rey Romero (2 edicións).
* El Foucellas en el Ullán..
* Anotaciones históricas del Ullán.
* Las Ferias del Automóvil de Ocasión (2 edicións).
* Los últimos 100 años de Cesures.
* El Campanas (Novela).
* Las pranganas del Toucedán.
* La historia hablará.
* Secretos a Voces. Greguerías.
* Guía histórica de Cesures.

Foi correspondente de La Noche, El Ideal Gallego, La Voz, Pueblo Gallego, Diario de Pontevedra e Atlántico Diario. Nos derradeiros anos colaboraba co Faro de Vigo. Colaborou nalgúns xornais de Arxentina e Uruguai.

*OUTROS DATOS DE INTERESE:*

* Premio Nacional de Xornalismo sobre a Lotería Nacional.
* Premio Nacional sobre as Cruzadas Oculares.

Por Carmen Barreiro, hace

El peñón de Pontecesures

cesures2.jpg*No es un peñón, y mucho menos el de Gibraltar. Más bien todo lo contrario, porque algunos de los socavones que presenta se asemejan a un valle.*

Los cesureños que conocen su historia se refieren a sus 800 metros de superficie como os terreos de Valga y es que, efectivamente, son de Valga. Pero también los hay, y muchos, que desconocen por completo que cuando van a aparcar sus vehículos en realidad están cruzando la frontera y entrando en territorio comanche.

Hace más de tres cuartos de siglo que Pontecesures dejó de ser parroquia valguesa, pero esta última villa mantiene todavía un reducto en forma de terrenos en el centro mismo del municipio cesureño.

*DIARIO DE AROUSA 10/03/06*

Por Carmen Barreiro, hace