El 18 de agosto de 1984, el periódico El Correo Gallego, decía:
El alcalde de Pontecesures, José Piñeiro Ares, ha sido condenado por vejar y amenazar a Ceferino Magán Conde. El juez de Instrucción de Vilagarcía de Arousa, Luis María Villarino, ha sancionado a Piñeiro Ares con una multa de cinco mil pesetas y en su sentencia recomienda al alcalde que sea más respetuoso con sus propios vecinos.
Sección «Hace 25 años». EL CORREO GALLEGO, 01/04/09
El corresponsal de EL CORREO GALLEGO en Pontecesures, José Piñeiro Ares, firma un reportaje que confirma que Agustina Carolina Otero Iglesias, más conocida como la bella Otero en círculos artísticos franceses, está prácticamente arruinada. Así se lo confirmó a Piñeiro el embajador de España en París, José Rojas y Moreno, quien actúa como albacea testamentario de la bailarina que a comienzos del siglo XX causó sensación en el music hall europeo. El periódico reproduce la carta que, en idioma francés, Carolina Otero dirige al embajador solicitándole que se ponga en contacto con el alcalde de Valga, José Gil. La artista quiere donar todo cuanto le quede a los más pobres del municipio, pero los datos que aporta el corresponsal demuestran que, en realidad, la bella Otero ??hace tiempo que le ha perdido el rastro a los millones que en su tiempo manejó como arenas tienen nuestras playas?.
Aos 88 anos de idade, finou hoxe, Manuel Senín García, que foi concelleiro de Pontecesures polo Partido Popular entre 1991 e 1995, e que formou parte do equipo de goberno sendo alcalde José Piñeiro Ares.
Manuel Senin, que era viúvo de Carmen Fernández Cardelle e tivo sete fillos, rexentou perante moitos anos unha zapatería na rúa Portarraxoi de Pontecesures.
O velorio do finado está instalado na sala nº1 do Tanatorio «Iria Flavia» de Padrón. Dende alí sairá, ás 15:15 horas de mañá día 17 do mes que andamos, o cortexo fúnebre cara a Igrexa Parroquial de Pontecesures, onde ás 15:30 horas terá lugar a misa funeral. O enterramento será no camposanto parroquial de San Xulián. Descanse en paz.
Más de un centenar de personas se dieron cita en el restaurante Chef Rivera, en Padrón, para asistir a la presentación del libro Lampreas e Pesqueiras, escrito por Miguel Piñeiro, en un acto que contó con la participación del editor Víctor Freixanes, el profesor Serafín Moralejo, el periodista Joaquín España y el arquitecto César Portela, además del afamado chef, propietario del restaurante, donde se sirvió un animado cóctel.
Se puede apreciar en las fotografías, la asistencia al acto, entre otros, del alcalde de Padrón, Camilo Forján, del 1º teniente de alcalde, Eloy Rodríguez Carbia, del director de Caixanova en Pontecesures, Suso Martínez Rey, del cronista padronés José Castro Cajaraville, del ceramista cesureño Pepe Llerena y de la familia de Miguel (esposa, hermanos y su tío Pablo Piñeiro Ares con su esposa Marilín Fernández Maldonado).
Vida Social Gallega. EL CORREO GALLEGO, 30/11/08
Piñeiro, por la izquierda, Freixanes, Portela, Moralejo, Chef Rivera y España
Numeroso público asistió el pasado sábado, día 22, a la presentación del libro Lampreas e pesqueiras. Historia, artes de pesca e receitario, del periodista Miguel Piñeiro. La obra, publicada por Galaxia, pretende servir de medio de divulgación sobre el mundo de la lamprea y sus peculiaridades para el gran público. Así al menos lo presentó el editor Víctor Freixanes.
Durante la presentación, los ponentes destacaron la importancia de la publicación, así como la necesidad de preservar los cauces de los ríos de las continuas agresiones que estos sufren (por continuos vertidos, construcción de embalses, presas y minicentrales, entre otros). Asimismo, el autor de la publicación, Miguel Piñeiro también lanzó un reto a los municipios que cuentan entre las aguas de sus ríos con las ancestrales pesqueiras. Así, Piñeiro pidió para estas construcciones, al igual que también hizo el arquitecto César Portela, protección especial; una protección que puede ir pareja a la de los elementos etnográficos o conjuntos ar-
quitectónicos.
Juan José Moralejo, por su parte, lanzó un discurso reivindicativo de protección de ríos. Mientras, Chef Rivera resaltó que la lamprea era la seña de identidad de temporada más destacable desde el punto de vista gastronómico de Galicia.
Hubo momentos para el recuerdo, como el profesado por Joaquín España, o por el propio Miguel para con su padre, José Piñeiro Ares, y también entrega de obsequios muy personales.
TIERRAS DE SANTIAGO, 25/11/08
Miguel Piñeiro Moure é xornalista e escritor pero ante todo, pescador. Nado en Catoira, a súa actividade profesional na radio comeza en 1983 como locutor en varias emisoras. Na actualidade, desenvolve a súa actividade na Radio Galega onde presenta un programa cada sábado sobre a súa actividade favorita: a pesca. Á marxe da súa profesión, Piñeiro ten colaborado con varios medios de comunicación ou escritos, non só de Galicia, para tratar diversos aspectos do mundo dos ríos.
Pero a súa actividade non está concentrada só nos medios de comunicación senón que tamén realiza conferencias en varias sociedades de pesca galegas para dar a coñecer mellor a actividade da pesca. As súas publicacións están case todas relacionadas coa arte, aínda que tamén tivo un oco á luz unha obra sobre o mítico xogo do «Mus» ou do pintor padronés «Carlos Bóveda».
Ao longo sa súa carreira tamén ten recibido varios galardóns, entre os que destacan o Premio Galicia de Xornalismo Deportivo da Federación Galega de Prensa Deportiva en 2005 ou a Insignia de Prata da Asociación de Pescadores da Ulloa, en 2007. Onte presentaba no «Chef Rivera» de Padrón, a súa derradeira publicación: «Lampreas e pesqueiras: historia, artes de pesca e receitario».
¿Como empeza o sue amor pola pesca?
Sendo de Catoira e vivindo case toda a miña vida entre Cesures e Padrón, e sendo fillo de pescador é lóxico que me dese por aí.
¿Como e cando se especializa no jxornalismo de pesca?
A primeiros dos noventa comecei a colaborar con revistas e medios especializados en pesca froito de congresos e reunións con xornalistas. Na Radio Galega puxen en marcha, pouco despois, no 93, o programa de pesca fluvial.
Intensifiquei a miña participación en medios e logo tiven a sorte de que Ediciones Tutor de Madrid me propuxera que escribira algo sobre o tema.
Tamén debo indicar que hai quen pensa que vivo da pesca e isto non é certo, eu vivo do xornalismo por iso pertenzo á plantilla da Radio Galega.
Á marxe da pesca, ¿hai algunha outra cousa á que lle gusta adicar o tempo libre?. Dígoo sobre todo polo libro de mus que publicou hai uns anos…
Bueno, eu na pesca distinguiría pescar de escribir de pesca. ? dicir, pescar e o ambiente social da pesca é o meu pasatempo predilecto pero escribir libros de pesca é unha paixón como é o xornalismo de pesca. Este último levóume a fundar o Xornal Trueiro hai un ano.
E, en efecto, gústame moitísimo xogar ao mus, como tocar a batería (teño un tema de 1974).
¿Hai algun estilo de pesca que sexa o seu favorito?
Sen dúbida a pluma ou buldo. Nunca desboto botar unha culleriña, ou pescar á mosca seca coa cola de rata, pero o buldo…
¿Como empezou a interesarse pola lamprea, un peixe que está moi presente no río Ulla?
Bueno, a paixón pola lamprea, ven do meu pai, Xosé Piñeiro Ares, quen escribiu máis de cen artigos en prensa adicados a este singular peixe, e ademais a tradición familiar de varias xeracións na preparación da lamprea fixo o resto.
Para realizar este libro, ¿como conseguiu que os prestixiosos restauradores Ferrán Adriá e Juan María Arzak realizasen cadanseu prólogo?
Debo dicirche que ambos sse mostraron moi ilusionados cando lles pedín a súa colaboración. Para mín e toda unha honra e unha xustiza que se fai a este ciclóstomo. Para eles non teño máis que recoñecemento e agradecemento.
¿Como e que cambian as formas de pesca dependendo dos ríos?
No Miño e no Ulla se utiliza o butrón pero cambia a técnica e a colocación nas pesqueiras. No Tea se captura con fisga dende estacadas. Son tradicións de tantos séculos…
¿Como foi o traballo de recompilación de información para este libro e que tempo lle levou realizalo?
Ufff. Levo case sete anos de traballo coa recolleita de material documental porque seguirlle a pista á dcumentación histórica é un traballo lento, nada doado pola falla de inventarios, en fin que foi a peor parte. Imaxínate buscar información no Cabildo de Santiago, no de Tui, en mosteiros, en bibliotecas, en pazos…
¿Por que dicidiu incluír un receitario sobre a lamprea? ¿Que restauradores se prestaron a desvelar os seus segredos?
Porque a lamprea non se pode pescar a nivel deportivo senón a nivel profesional e tendo un tirón tan senlleiro na nivel gastronómico, o receitario era unha obriga. Nel colaboraron Pedro Subijana, Chef Rivera, Toñi Vicente, Miguel González Aguiar e varios restaurantes galegos. dende Arbo á Coruña, pasando por As Neves, Pontecesures, Valga, Catoira, Rois, Santiago…Algúns prestixiosos restauradores a nivel nacional declinaron participar por non teren lamprea na jsúa carta.
¿Ten algún proxecto de futuro a curto e medio prazo?
Varios. Estou dándolle voltas a un diccionario galego de pesca á mosca e a un libro sobre o salmón, pero me chama moito un proxecto de Alberto Torres no que me vou volcar plenamente.
Á marxe das publicacións tamén leva a cabo outras actividades de pesca, ¿cre que este mundo precisa de máis promoción? ¿Cal é a súa intención?
O mundo da pesca é un factor de dinamización social e económica do pais. En Galicia hai cen mil galegos con licenza de pesca de río e uns trinta mil con licenza de mar. ¿Alguén se parou a estudar a fortaleza económica da pesca deportiva?. Eu non o vou facer, a min cónstame.
Entrevista de Lidia M. Gallas Otero. Especial «Arousa, un mar de cultura».
DIARIO DE AROUSA, 23/11/08