relato

A comida e a música, unha moi boa mestura.

Os alumnos interpretaron distintos temas no festival musical.

O IES de Valga forma parte do proxecto medioambiental ??Axenda 21? e para seguir informando e concienciando ao alumnado do centro sobre este tema, celebraron onte pola mañá un festival musical, no que as cancións versaron na súa maioría, sobre temas relacionados coa alimentación.
A cita musical tivo lugar no Auditorio Municipal do concello e a ela asistiron todos os estudantes de ESO e Bacharelato, acompañados polos seus mestres, que tamén ao final se animaron a subir ao escenario.

Era case o mediodía cando a sala recibía aos estudantes e docentes do centro de Secundaria que estarían nas instalacións municipais durante dúas horas, presenciando un festival musical no que os temas que tocaron eran de distintos estilos. Así, houbo ocasión de gozar de pezas clásicas, como o ??Cano de Pachelbel?, do que incluso houbo versións máis cañeiras, cancións de cine, éxitos recentes e músicas da terra, como os do grupo vigués A Roda, ??Os bistéqueles? e ??Arroz con chícharos?, co que puxeron o punto e final, tanto mestres como alumnos do instituto.

Sobre o escenario do Auditorio pasaron alumnos de Secundaria e de primeiro de Bacharelato (os de segundo atópanse tan inmersos na preparación da Selectividade que as súas horas de lecer están contadas); as tarefas de presentación correron a cargo de dúas das alumnas máis novas do centro e que acaban de entrar no IES.

Pero aínda que o festival estaba preparado e dirixido para os estudantes do instituto valgués, contaron cun público de excepción: Os maiores que asisten ao Centro de Día, que se atopa no segundo andar do edificio municipal.

Á marxe das actuacións, aproveitouse a xornada para proxectar imaxes sobre algunhas actividades organizadas no centro.

DIARIO DE AROUSA, 25/03/09

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

Sempre en Padrón: Tempus gratissimum et memorabile.

Artigo de José Quintáns Nine. EL CORREO GALLEGO, 23/03/09

Era outubro do ano 1967 cando se inauguraba o Instituto de Padrón, naquel intre Colexio libre adoptado e dependente do Instituto Xelmírez de Santiago de Compostela.

Este centro permitiunos a moitos rapaces daquela época iniciar unha formación que nos estaba negada polas circunstancias familiares e sociais ou polo núcleo onde vivíamos; eu fun un deles.

Esta primeira promoción do Instituto Camilo José Cela de Padrón, que é como se chama agora, e outras que foron aparecendo ano tras ano, tiña moitas gañas de facer, cos profesores que mais nos aprenderon e nos orientaron ó longo de sete anos, unha xuntanza-homenaxe compartida para que quedara constancia do agradecemento que lles queríamos transmitir.

Non fixo falla unha convocatoria de claustro nin de consello escolar para quedarmos no día e hora decididos: sábado día 14 de marzo, ás dúas e media no Pazo de Lestrove.

Tampouco tivemos necesidade de enumerar un programa con obxectivos, contidos e outros puntos para desenvolvelo nese día.

Xa no Pazo, estaban Marisel Véliz, Fita Garrido, Conchita, Ramón Vázquez e a súa dona, Víctor Aragonés e Teresa, así como Joaquín Lens, José Manuel Sánchez, José Manuel González Herrán, Baleato e moitos mais.

Algúns non estiveron na comida, pero si que estaban alí. Dos alumnos non digo nada, xa que se encargou a directora de pasar lista e de recordarnos as notas que tíñamos cada un, por se necesitabamos repasar algún tema. Este día todos nos sentimos alumnos de bacharelato.

Finalmente, na charla-coloquio, como nos recomendaba Joaquín Lens que intercalásemos na redacción das conferencias, uns sinxelos agasallos cerraron unha xornada tan memorable e feliz que non creo que se nos esqueza mentres a memoria nolo permita.

Polo menos, esta primeira xeración e as que desexen sumarse a este tipo de recoñecemento, queremos estar Sempre en Padrón: tempus gratissimum et memorabile, unha época memorable e moi grata, dende aquel curso 1967/68, facendo pública esta homenaxe ós nosos profesores porque a merecen, e que esta data sirva para programar outras sucesivas.

Tamén, e fóra deste círculo de profesores-alumnos, teño que dicir e facer constar que eu tamén estarei Sempre en Pontecesures, no Palomar de Abaixo, coa familia González Fernández, ad felicium temporum memoriam, para a lembranza duns tempos felices que alí pasei.

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

El Concello padronés entrega mañana el Premio Literario Cela.

El salón de plenos del Concello de Padrón acoge mañana a partir de la una de la tarde la entrega del XIX Premio Literario Camilo José Cela en un acto organizado por la concejalía de Cultura y abierto a todo el público. La entrega del premio estuvo supeditada a la disponibilidad del autor galardonado, David Nieto, natural del municipio vallisoletano de Medina del Campo aunque con domicilio en el Coslada, en Madrid. Su relato, titulado Perros en Libertad y presentado bajo el seudónimo de Jeremías el Bueno, se impuso entre un total de 134 trabajos, una vez que esta edición del certamen batió todos los récords de participación.
Por otra parte, el auditorio de la Casa-Museo de Rosalía de Castro de A Matanza acoge hoy, a partir de las doce y media de la mañana, una visita de las personas que asisten en A Coruña a los encuentros internacionales que llevan el nombre de la poetisa del Sar. Los recibirá la presidenta de la fundación rosaliana.

LA VOZ DE GALICIA, 05/02/09

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

As lampreas, miñas santas.

Martes, 13 de xaneiro. Choveu pola noite. Choveu a bategadas fortes que se pasaron todo o tempo escuro a bater contra a ventá. Fixérono de xeito que me recordou ó cura do relato aquel que tanto prodigou o finado do Casares. Tódalas noites aparecían abertas as billas das duchas da casa de exercicios. Establecida unha quenda de espreita e atenta esculca de paseantes nouturnos, caza ó axexo, se diría, deron co culpable. Era un cura velliño que aduceu na súa defensa o moito gusto que lle daba escoitar cair a auga contra a porcelá das duchas. Ah, qué xente.

Ese mencer eu ouvía chover e non é que me disgustara, pero tampouco brincaba de ledicia: a choiva tornárame do sono prá vixilia. Así que din en pensar que, auga tanta serviría, cando menos, pra que por fin subiran as lampreas polo Ulla, miñas santas. Non se consola o que non quere. Era o serdía do 13 do mes hoxe xa mediado; martes pasado, como xa advertín de entrada.

Unha vez esperto, erguinme (qué fai un home só nunha cama grande) e púxenme ó que me poño sempre: a ler os xornais, a ler a Internet e mailo correo electrónico e logo a contestalo. De seguido púxenme a lles escribir a vostedes estes lerios cos que aburro a uns; deleito a outros; entreteño a non poucos e fago sair correndo coido que a outros tantos. Con todo déronme as dúas. Polo medio baixara ferver unha coliflor e desconxelar uns toros de pescada. E nestas que me chaman. Oes, que xa hai lamprea no Carretas. Pra aí vou, respondín cantando. Baixei, apaguei o lume e marchei camiño dese restaurán que é como a miña casa.

Este ano houbo empate. Como xa saben, cando menos como xa saben os máis vellos visitantes deste recuncho do xornal, ano tras ano, veño competindo co doutor Barreiro, Don Francisco (Francis Clay, M.D. dito en inglés que, como ven, queda moi fino) a ver quén a proba antes; é dicir, convertímola nun «campanu». Este ano houbo empate. Pero poderíase dicir que tamén houbo amaño, que o partido foi obxecto dun tongo coma unha catedral de grande. Xantamos os dous xuntos, chantados á mesma mesa; en fin, unha gozada.

E a lamprea, qué? Pois de carnes pretas e ben bragada, moi ben bragada. Nunca lamprea con míllaras tan saborosas e apretadas comera eu na miña vida, o prebe no seu punto, o pan frito sequiño e churruscante, o arroz no seu lugar descanso. ?ltimamente non mesturo féculas con proteinas. Menú disociativo dinlle a iso. ? moi san e serve de disculpa a fin de tomar un toro máis da lampreiña amante que subeu o Ulla pra acabar nunha cazola do Carretas. Moi ben tratada pola man sabia de Lolita, iso sí e por outra parte.

Artículo de Alfredo Conde. EL CORREO GALLEGO, 17 de xaneiro de 2009

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

El premio Modesto F. Figueiredo vuelve a sus orígenes en Padrón.

Eloy Rodríguez entregando a Iván García el primer premio del concurso de relatos de la Fundación Pedrón

Iván García Campos, de A Coruña, recibió el XXXIV premio del certamen literario de narrativa Modesto Rodríguez Figueiredo, dotado con 600 euros y organizado por la Fundación do Pedrón de Ouro, que le entregó el concejal de Cultura de Padrón, Eloy Rodríguez, en el transcurso de un acto celebrado el pasado sábado en el Consistorio. El escritor obtuvo el galardón por su trabajo Unha casa chea de xanelas. Por su parte, la coruñesa Chelo Suárez Muíños y el santiagués Alberto Gómez Aneiros recibieron sendos accésits, con una cuantía de 200 euros cada uno, por sus obras Colleita de sombras y Un pintor malogrado, respectivamente.

Durante su intervención, Eloy Rodríguez destacó que el acto era un momento especial, «porque nos permite saldar unha vella débeda que esta nobre vila de Padrón tiña co Padroado do Pedrón de Ouro e co seu certame literario, o máis antigo e consolidado de cantos existe» en Galicia. «Costa crer», apuntó el edil, «que o premio nunca fora ata agora fallado no municipio que o veu nacer». En ese sentido, manifestó que este hecho se debió a «ingratitudes de tempos pasados, de tempos escuros, que se fai preciso lembrar, ter presente para que endexamais volvan acontecer».

Por su parte, el presidente de la Fundación do Pedrón de Ouro, Avelino Abuín de Tembra, aseguró que «por algunha razón extraña, Padrón quedou desligado do Pedrón», aunque dejó claro que la entidad está vinculada a Padrón desde su creación en 1964.

INTERVENCIONESEl galardonado aplaude al Pedrón por apostar por el relato corto
Iván García habló en nombre de los tres premiados agradeciendo al jurado los galardones y a la organización que siga apostando año tras año por el relato corto. Además, la hija de Modesto R. Rodríguez, María José, felicitó a los premiados, al Concello y al Padroado por su trabajo. En el acto, al que asistió la viuda de Modesto R. Figueiredo, también intervino el moderador del certamen, Sechu Sende, y el secretario del jurado, David Otero, que leyó el acta. El quinteto de viento Galicia Brass puso la nota musical.

TIERRAS DE SANTIAGO, 30/12/08

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

RELATO NON APTO PARA SENSIBLES

Expoñéndome ás máis que posibles críticas que sufrirei por poñer esto, xa que á parte de non ter relacion algunha nin co concello, nin vínculos directos con … ecoloxía… educación… sociedade… etc.(INDIRECTOS SÍ QUE TEN), seguramente a moitos, a maioría diría eu, lles vai parecer desagradable, visceral, perturbador… e a saber que máis… deixo aquí un relato de Chuck Palahnuik, escritor de «El club de la lucha» e que nunha xira no ano 2003 durante a presentación dunha novela, fixo lectura do mesmo, dando lugar a bastantes desmaios….

SI ALGU?N SE CONSIDERA SENSIBLE, QUE NON O LEA. SI NON ? ASÍ… LEDE…E COMENTADE. (más…)

Por cockydaponte, hace