A padronesa Marisa Castelao estará polo menos seis semanas de baixa tras romper o pé nun focho de Santiago.

fochan

Marisa Castelao, en compañía dos seus pais, coa perna escaiolada por culpa da focha.

Marisa Castelao, unha veciña do concello de Padrón, tivo moi mala sorte este domingo na rúa de San Roque. Cruzaba un paso de peóns, á altura da capela do barrio, cando por un descoido meteu o pé nunha fochanca e rompeu o quinto óso metatarsiano. «Nin sequera o vin. Cando me dei conta xa tiña o pé na focha», explicou onte a muller en declaracións a EL CORREO GALEGO, á vez que engadiu que, aínda que non chegou a caer ao chan, a torcedura que sufriu foi tan brutal que orixinou semellante lesión.

Chamou de inmediato á Policía para que abrise dilixencias do sucedido e, acto seguido, acudiu ao Servizo de Urxencias do Hospital Clínico, onde os médicos lle diagnosticaron que fracturara este pequeno óso do pé esquerdo e que debería estar escaiolada polo menos seis semanas. «Menos mal que levaba zapato plano, que se levara tacóns xa rompería a perna», comentou a padronesa, antes de explicar que a rotura foi afortunadamente moi limpa.

Deberá gardar absoluto repouso durante o tempo que estea enxesada, á espera dos resultados deste tratamento. «Esperemos que me quede ben o pé», sostivo Marisa, que sinalou que de momento non sabe se terá que facer rehabilitación para recuperar a normalidade na extremidade. Neste sentido, anunciou que hoxe presentará unha reclamación oficial no pazo de Raxoi. Achegará o informe policial, no que consta o sucedido e tamén o que lle entregaron os médicos sobre a lesión ocasionada.

O certo é que non se trata da primeira vítima dos centos de fonchancas que invaden a capital de Galicia. Ademais dos numerosos rebentóns de rodas e outro tipo de incidencias en automóbiles, tamén son cuantiosas as lesións que sufriron os peóns por mor de fochas no pavimento. O centro histórico, onde o Consorcio da cidade realiza actualmente reparacións no empedrado, é un dos principais puntos negros. As pedras rotas convertéronse nunha auténtica ameaza, causando decenas de caídas e, mesmo, rotura de extremidades do corpo.

Ante semellante panorama, o concelleiro de Medio Rural e Equilibrio do Territorio, Rafael Peña, asegurou onte nunha rolda de prensa que os traballos para reparar as fochancas comezarán mañá. Dixo que as obras se foron atrasando debido ao mal tempo e polos días festivos que celebrou o sector da construción. Así, anunciou que o plan de arranxo que se iniciará corresponde a dous contratos adxudicados en abril, cubertos cunha partida de 120.000 euros.

O edil comentou que xa tivo lugar unha reunión técnica para concretar as datas entre as que se realizará a actuación, que «lle afectará a puntos en moi mal estado como os accesos ao tanatorio de Boisaca, Salgueiriños, Conxo ou Virxe da Cerca», rúa na que, segundo apuntou, tamén se traballará os sábados para evitar o tráfico que orixinan os centros escolares.

Rafael Peña asegurou que as obras estarán terminadas nun mes e medio, aínda que poderían estar condicionadas polas condicións meteorolóxicas. Tamén avanzou que Raxoi está a traballar na elaboración dos pregos do novo contrato de mantemento da rede viaria. Están «moi avanzados», sinalou.

El Correo Gallego

Clesa mostrará en Caldas a los escolares de Padrón cómo se fabrican sus yogures.

La Agrupación de Cooperativas Lácteas (Acolact) que en el año 2012 compró la factoría de Clesa en Caldas de Reis impulsa una campaña dirigida a escolares gallegos. La iniciativa lleva por lema Sabor familiar y tiene como protagonista a una mascota, Yogui. La campaña arrancará este viernes, 16 de octubre, con un grupo de alumnos del CEIP San Roque de Corón, en Vilanova de Arousa, y se prolongará al menos hasta el 18 de diciembre. Participarán centros de Pontevedra, Vilanova, Padrón, Santa Comba, Santiago y Sanxenxo.

La iniciativa está dirigida a niños de 3 a 10 años. El objetivo de Clesa es dar a conocer a los consumidores más jóvenes, de una forma amena y didáctica, el making of de toda su gama de productos, desde su origen hasta su envasado y distribución. El taller de Yogui es el espacio temático que centrará las actividades lúdico-educativas para conocer el proceso de elaboración de yogures. Se trata de un entorno compuesto por un mural que refleja la «fuerza industrial y humana» de Clesa, además de ilustraciones, ambientación campestre y materiales para jugar aprendiendo, como recortables y pinturas para llevar a cabo las yogui-actividades. Según Clesa, sus productos se han posicionado en el 70 % de la distribución moderna en Galicia.

La Voz de Galicia

Más de 2.000 kilos de mejillón en Pontecesures.

En Pontecesures están de fiesta. Ayer por la noche hubo música para romper el hielo. Y hoy y mañana, la parranda está servida a cuenta de San Roque de Porto. La organización de estas celebraciones, que cada año reúnen en este rincón cesureño a gentes llegadas de toda la comarca, confía en que el buen tiempo aguante lo suficiente como para poder vivir en paz esta cita.

Para hoy, el programa es completo. A las nueve de la mañana, las bombas de palenque harán su cometido y recordarán a todo el mundo que es día de fiesta. Ya por la tarde, actuará el grupo Algueirada y a las diez de la noche se celebrará la edición número 25 de la «Gran Mexillonada». Más de 2.000 kilos de mejillón -2.200, en concreto- y 575 litros de vino Barrantes «do bo», cerveza y pan, correrán gratis entre los asistentes. «Con estas cousas a xente sempre se anima», aseguraban ayer los responsables de un evento que nació hace ya un cuarto de siglo y que goza, así lo aseguran quienes lo han vivido, de una excelente salud. Después de alimentar los estómagos hambrientos, las orquestas Pontevedra y Marbella pondrán el broche sonoro a la jornada de fiesta en Porto.

Mañana, la actividad volverá a ser intensa, con bombas, alboradas, misa solemne cantada por la Coral Polifónica de Pontecesures, y «a continuación, gran poxa de ramos». El concierto de la banda de música y las orquestas Gran Parada y Charleston cerrarán las fiestas. Hasta el año que viene, cuando San Roque volverá cargado de humor, música y mejillones.

La voz de Galicia

Josefa Blanco en Santiago: «Santa Rita é a mellor festa para vender rosquillas».

jblan

Seguindo os pasos da súa familia, leva dúas décadas levando doces caseiros por romarías de toda Galicia.

Van daquí para alá, levando as receitas de sempre de festa en festa. A eles tócalles levar o azucre ata as portas das igrexas cando o santoral manda e poñer o sabor máis doce ás romarías. A súa tamén é un das facianas anónimas que agocha o crebacabezas das 1001 caras de Compostela.

Josefa Blanco ten 52 anos e leva desde os 20 percorrendo festexos coas rosquillas ás costas. Onte tiña cita na porta de San Roque. O seu marido, a outra metade do negocio, foi para a parroquia de Sar. «Sempre imos os dous xuntos, pero hoxe (por onte) coincidiron as dúas festas e dividímonos», conta. Veñen de Valga e a noite anterior estiveron metidos na cociña facendo doces. «En Santiago, a xente prefire o produto caseiro», confesa Josefa mentres sinala unha cesta chea de rosquillas. As clientas saen da misa e páranse a preguntar. Proban o que lles ofrece a rosquilleira e, pouco a pouco, van baleirando o posto. A ducia custa tres euros. Os paquetes que lles envían da confitería valen o mesmo, pero as que se fan na casa sempre teñen máis éxito. Segredo ten máis ben pouco, pero Josefa prefire non variar a receita que sempre fixo súa nai: ovo, manteiga, azucre, anís, sal e levadura.

«O día vai bastante regular. A San Roque non ven moita xente. Imos a moitas, pero Santa Rita é a mellor festa para vender rosquillas, engade Josefa. Celébrase cada 22 de maio na igrexa do Santo Agostiño e, como atrae moito público de Compostela e comarca a tendeira sáelle máis rendible. En xornadas como a de onte, se a cousa vai ben, saca uns ingresos de cen euros máis ou menos. Santiago é un dos concellos máis económicos e, para poñer o posto, bástalle con abonar cinco euros. A cantidade inclúe a autorización para a venda ambulante e o seguro de responsabilidade civil. O esforzo compensa porque, con crise ou sen ela, é difícil que alguén resista a tentación. Eso sí, nas festas gastronómicas o asunto cambia e poucos son os que mercan doces.

«O das rosquillas é unha axuda. Nós non vivimos disto», continúa. Ela e o seu marido tamén rexentan un negocio de arranxo de calzado en Poantecesures. Seguindo os pasos da familia de Josefa, as fins de semana percorren Galicia coa súa furgoneta vendendo doces. Aínda que a súa avoa e despois a súa nai eran caras ben coñecidas nas vilas galegas, á rosquilleira parécelle pouco probable que os seus fillos, de 30 e 32 anos, manteñan o negocio. «Teñen os seus traballos, véxoo moi difícil, pero nunca se sabe».

El Correo Galego