Vigo

Vecinos de la comarca participan en una jornada de esparcimiento en Meaño.

53_130377_g.jpg

Carlos y Santiago de Grúas Estación

50_130374_g.jpg

Salvador Forján y Carlos Mene

54_130378_g.jpg

Arturo Reboyras.

Un grupo de amigos de A Coruña, Santiago, Vigo, Padrón, Rois y Las Palmas se reunieron para celebrar unas jornadas de esparcimiento rural en una aldea del concello pontevedrés de Meaño. Allí realizaron todo tipo de actividades, especialmente las más pequeñas, que pudieron cuidar de primera persona a las gallinas, dar de comer a las vacas, acariciar a un ternero recién nacido, etc., etc. Las madres, por su parte, participaron en animadas charlas y fueron ellos los que, por unas jornadas se encargaron de la compra, la cocina, la limpieza y el resto de labores del hogar. Todos aprovecharon para degustar los productos de la zona.

«Vida Social Gallega». EL CORREO GALLEGO, 13/04/08

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

Adriana Rivas: «A gaita é como unha prolongación do meu corpo, é a miña gran paixón»

Entrevista de Lidia M. Gallas Otero no suplemento do DIARIO DE AROUSA do 13/04/08 «Arousa, un mar de cultura», a Adriana Rivas Seijo, gaiteira de Pontecesures, que ven de conseguir o segundo premio nun concurso celebrado en Arteixo.

Aos seus 16 anos, a cesureña Adriana Rivas Seijo ten moi claro que o seu é a música, pero especialmente a gaita, e tamén quere adicarse profesionalmente á música, como mestra desta materia xa que isto permitiríalle ter tempo libre para poder adicarllo á gaita e a tocar coa súa xente.
Nestes momentos ten un único referente no mundo da música tradicional, o seu mestre Miguel Castaño, a quen admira ante todo e con quen ten unha enorme complicidade á hora de poñerse a tocar xuntos. De feito, foi el quen a animou a presentarse a concursos de música tradicional onde está a colleitar éxitos importantes; de feito a pasada semana conseguiu o 2º premio no concurso de gaiteiros solistas que organizou a agrupación «Xiradela» de Arteixo.

¿Como foron os seus inicios coa gaita?.
Empecei sendo moi cativa, con tan só 6 aniños, e foi coa frauta; dous anos despois, cando tiña 8, foi cando collín a gaita por primeira vez e xa non a soltei ata agora. Comecei no grupo «Algueirada» de aquí de Pontecesures, con Luis, e logo, houbo algún tempo que alternaba nas dúas formacións folclóricas do concello. Agora por motivos de estudos, tívenme que decidir por un e quedei onde vía que aprendía máis.

¿Por que decidiui presentarse aos concursos de música tradicional?
Foi o meu profesor, Miguel, quen me animou a presentarme a este tipo de eventos. Cando mo comentou a primeira vez, creo que pensou que lle ía dicir que non pero a miña reacción fo¡ todo o contrario; díxenlle que si sen pensalo dúas veces. De feito, non teño nada que perder xa que son a pequena, máis ben todo o contrario xa que estou coñecendo a moitísima xente.

¿Que recordos garda dos distintos certames aos que concorreu como solista?.
Son como soños. A semana seguinte de acodir a calquera certame todo son felicitacións e boas vibracións da xente que me coñece, isto sempre o terei moi presente; igual que o meu profesor Miguel, que é un superprofesor para mín. El ensinoume a desfrutar las actuacións, xa que así vai saír todo ben, hai que tira para adiante.

¿Como vive vostede estas experiencias a nivel persoal?.
Eu desfruto motísimo e pásoo de marabilla, Todos os que alí nos xuntamos apoiámonos moito uns a outros. Á marxe dos premios, soe haber moi bo ambiente.

A hora de prepararse para os certames, ¿Como o fai?, ¿Como selecciona os temas que vai interpretar?.
Para prepararse fan falta gañas e moitas horas de ensaio, moitas. Ademáis, e sei que me repito, débolle moito dese traballo ao meu mestra, xa que sacamos horas para ensaiar o máximo posible. En canto ás pezas, sempre tratamos de buscar pezas que non soen habitualmente nos certames; hai que buscar moito debaixo das pedras e logo tocalas para poder facer cambios nelas ou non, aínda que tamén hai que mirar a dificultade que presenta posto que ese é un criterio que ten moi en conta o xurado.

? marxe das clases de gaita no seu grupo, ¿Recibe algún outro tipo de formación musical?.
Nestes momentos estou asistindo a clases de solfeo na Escola de Música do Concello de Valga para poder acceder ao conservatorio e cursar o grao medio de gaita; non sei se o farei en Vigo ou en Vilagarcía, pero ese é o meu desexo e con ese afán me estou a preparar xa que aukero coñecer ben o instrumento. De momento, só quero estudar gaita aínda que non descarto adentrarme noutros instrumentos, pero máis adiante.

¿Cales son as metas que se marca dentro deste mundo?
Como a todo o mundo, gustaríame poder chegar a editar un disco, colaborar con xente e grupos importantes, ir tocar co meu profesor e o seu irmán por aí, participar en máis concursos…en definitiva, tirar da música galega para que sexa máis recoñecida xa que coa gaita pódese facer de todo. Tamén supoño que máis adiante aprenderei a tocar máis instrumentos e, cando sexa maior, tentarei seguir polo camiño da música porque quero ser mestra de educación musical porque este traballo permitiríame tocar a gaita no meu tempo de lecer.

Acaba de dicir que coa gaita se pode facer de todo, ¿Que foi o que a fixo chorar ou rir?
Hai unha peza que é unha pasada e que se chama «Vida leda a do gaiteiro», que parece unha peza feita a propósito para a gaita xa que parece incrible que poida facer eses son s tan bonitas; é un tema que transmite moitísimo. Este foi un dos temas co que gañei no «Noitébrega» e que, logo de moito esforzo, ao final conseguín que me saira.

Se lle pregunto a quen admira creo que o deixou bastante claro, ¿non?, ¿? o seu mestre un piar fundamental na súa carreira?
Por suposto, Miguel Castaño, para min é o meu referente. Pero tamén hai xente moi boa. como Daniel Bellón, Edelmiro Fernández…que sempre che axuda, pero o profe é o profe. A primeira vez que o vin tocar, púxoseme a pel de galiña e decateime de que tiña unha xoia de mestre, ademais dunha grande persoa, xa que está aí cando ten o preciso. Temos tanta complicidade que nalgunhas ocasións xa nin temos que afinar a gaita porque tocamos practicamente do mesmo xeito.

¿Como levan os ensaios na súa casa?
Teño sorte, tanto coa familia como cos veciños xa que nunca me deron unha queixa, aínda que algunhas veces estivera ensaiando ata as 12 da noite e tamén durante varias horas. A xente de San Xulián xa sabe cando toco porque saio ó balcón, sobre todo no verán.

¿Considérase unha virtuosa da gaita?
Non o sei, iso non o teño que dicir eu, pero para min é unha prolongación do meu corpo; é a miña paixón.

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

II Feira de Abril Pontecesures 2008.

Celebrarase o sábado 19 de abril co seguinte programa:

16:30 h. Apertura da carpa na zona portuaria.
17:00 h. Chegada dos xinetes, cabalos, e carrozas que queiran participar na ruta e primeira actuación do grupo de baile «Os Caireles» de Vigo.
17:30 h. Saída da ruta cabalar que jpercorrerá ás rúas de Pontecesures.
18:30 h. Comezo das actuacións de baile a cargo dos grupos «Os Caireles», «Miguel e Triana», e o toque de humor dos «Maldados» de Padrón.

Haberá bebidas típìcas como «rebujito», «manzanilla» e tamén pinchos. Tamén habewrá carpa e farase o sorteo dun estupendo «Mantón de Manila».

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

Valga prepara un anueva edición de su siembra de trigo para unir a mayores y niños.

Sembrar trigo, segarlo y «mallarlo» antes de preparar y degustar el pan, siempre con participación de vecinos de todas las edades ataviados con ropas de la época. Todo ello forma parte del encanto del «Encuentro intergeneracional» que organiza jel Concello de Valga, y que llega a su segunda edición.
Diferenciar y utilizar ancestrales apleros de labranza, recurrir al ganado como única maquinaria e interpretar canciones que forman parte del folclore tradicional de Galicia son otros alicientes de esta cita anual, que volverá a escena el día 30 en la finca «O Padriño» de Ferreirós, donde se efectuará la tradicional sementeira.
De este modo, el concello que preside Bello Maneiro intenta «reflejar fielmente la realidad». lo cual lo consigue con el apoyo de la asociación Axentiva, cuyos integrantes «son los que vivieron toda esa tradición y que están muy ilusionados con poder aportar su conocimiento a esta experiencia», explican los organizadores.
Los participantes en la «sementeira» deben acudir «ataviados con ropas de la época» y emplear sólo los antiguos aperos de labranza, destacando el arado de palo tirado por vacas. No faltarán las pandereteiras.

FARO DE VIGO, 12/04/08

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace

A ORIXE DAS FEIRAS DO AUTOM?BIL DE OCASI?N DE PONTECESURES

Aproveitando que hoxe domingo celébrase a ??II Feira do Automóbil Antigo? en Pontecesures, vou tentar relatar a xénese dun dos feitos máis sobranceiros que tiveron lugar na comarca do Ullán durante o século XX, e que estaria relacionado cun acontecemento comercial que non tería precedentes en toda España : As Feiras do Automóbil de Ocasión de Pontecesures. Aínda que xa houbera experiencias anteriores, no eido das exposicións do mundo da automoción, en Madrid, no anos 1907 e 1923, e tamén en Barcelona cos importantes salóns do automóbil, celebrados en 1913, 1919, 1922, 1924 e 1925, sería pois a Feira celebrada en Pontecesures, no ano 1925, a primeira na súa modalidade que tería lugar en España, xa que as celebradas nesas dúas grandes cidades, tratábanse dunha mostra de vehículos novos, que non tiñan coma fin principal a súa venda nos seus recintos feirais. Ademais, nestas exposicións, non habería unha mostra de vehículos usados.Polo tanto en Pontecesures, por primeira vez, combinarianse a venda de vehículos novos cos usados, ou sexa os de ocasión. Sería pois, unha feira en estado puro. No xeito podía compararse a venda dos automóbiles de ocasión con calquer tipo de feira de gando, e sería máis ou menos como logo a retrataría, cos seus debuxos humorísticos, o ilustre rianxeiro Alfonso Daniel Rodríguez Castelao.

A idea de levar a cabo a feira do automóbil en Pontecesures, segundo me contou Raimundo García Domínguez ??Borobó?, hai que buscala na feira cabalar da Pascúa de Padrón de 1924, cando os futuros promotores da Feira do Automóbil, o empresario vigués asentado en Cesures Don Eugenio Escuredo Lastra e o médico cesureño Don Victor García García-Lozano visitaban tan importante feira gandeira. Na feira da Pascúa, daquel ano, viran que houbera un descenso do número de cabezas de gando, e que no medio dos animais había alguén que tentaba vender o seu automóbil de segunda man. Ante aquela imaxe, os dous decataronse que os tempos comezaban a mudar sen remedio, e que a forraxe para os animais estaba dando paso a gasolina para os motores. Alí, os dous empezaronse a preguntar que coma xa Padrón tiña unha feira de cabalos, en Pontecesures deberíase facerse unha feira de automóbiles.De camiño a Cesures, – según contaba ??Borobó?, que daquela tiña oito anos de idade, é que fora testemuña directa da xestación daquela idea, xa que fora aquela Pascúa, levado polo seu pai Victor García -, os dous amigos seguiron falando da posibilidade de levar a cabo tan boa ocorrencia. ? chegar a Cesures, comentaronlle ós seus amigos, que soían reunirse de tertulía no restaurante ??Casa Castaño?, a idea de facer unha feira do automóbil en Pontecesures. ? contarlles isto, e crendo nas verdadeiras posibilidades de éxito, pronto se encherían de ánimos e ilusión para poder realizar semellante proxecto. Sen embargo, para tomar esta decisión, pesaría moito o gran coñecemento que estas persoas posuían no mundo dos negocios, xa que na súa maioria, os futuros membros dos primeiros comités organizadores da Feira, posuían negocios de gran importancia, uns relacionados coa madeira, outros cos transportes fluviais, importación de coloniais, exportación, curtidos, cerámica, tecidos, etc.

Outro factor que incidiría na realización desta Feira, foi o contexto económico de gran crecemento que se viviu nos tempos da dictadura de Miguel Primo de Rivera, enmarcado dentro do contexto de auxe econónico a nivel mundial, sobretodo dos Estados Unidos, país que se encargou de exportar o seus productos, principalmente os automóbiles e camións, a gran parte dos rincóns do Planeta. O aumento do parque automobilistico español e galego, iniciado con relativa importancia dende principios dos anos 20, provocaría que habería xente que xa estaría ??aburrida? do seu vehículo e precisaba desfacerse del para mercar outro, a pesar de que era un artigo ó alcance dos mellores petos.Polo que outras persoas, que terían ??menos cartos?, tamén precisarían dun vehículo, pero a un prezo rebaixado ó ser usado. Este detalle podería ser unha necesidade que os futuros organizadores da Feira do Automóbil de Ocasión foron quen de ver.

En marzo de 1925, cos preparativos da Feira xa en marcha, Eugenio Escuredo Lastra na compaña do seu socio e amigo, na fábrica de ladrillos de Campaña, Salvador Sierra Trasande, deciden facer unha viaxe á Feira de Mostras da Primavera que tiña lugar en Leipzig.Esta cidade alemana celebraba a feira industrial máis importante do Mundo, onde facilmente podianse superar en 12.000 as firmas comercias alí expostas. O propósito desta visita era o de coñecer coma se organizaba un evento destas características, recollendo, deste xeito, experiencias que podían ser aplicables para a feira de Cesures. Como se pode comprobar, os organizadores apostaban forte por levar a bo fin a súa idea, aprendendo, para iso, da mellor feira do Mundo, e non conformandose con facer calquer cousa.

Despois das impresións recollidas en Leipzig, as ideas paracen xa máis claras e serias. Nos meses de abril e maio, ponse en marcha unha importante laboura organizativa.Comezan os contactos coas casas comerciais relacionadas coa automoción, aínda que tamén o farían con outras que nada tiñan que ver con este sector. Os xornais olívicos ??Faro de Vigo?, ?El Pueblo Gallego? e ??Galicia?, nos meses previos á Feira, comezan a darlle protagonismo, nas súas columnas, ós preparativos dos cesureños empeñados en realizar un feito de tanta transcendencia.

O cartel anunciador da Feira encargaouselle ó pintor cesureño Carlos Maside.Neste cartel aparecía o deus Mercurio empregando un automóbil a xeito de patíns.Tamén é digno de mención o óleo realizado pola pintora cesureña de orixe avulense, Oria Moreno. Esta pintura que representaba a un rapaz pintando nunha parede a publicidade da Feira, foi exposto no escaparate do comercio vigués ??Camisería Inglesa?, durante os días que durou a feira cesureña.

Para a organización da Feira, constitúese un Comité conformado polos seguintes membros :

* Presidente de Honra do Comité : José Rodríguez Villamil, Gobernador Civil de Pontevedra
* Vicepresidente de honra do Comité : Daniel de la Sota, Presidente da Deputación Provincial de Pontevedra.
* Presidente do Comité : José Novo Núñez
* Vocais : Victor García García-Lozano, Ramón Diéguez Carlés, Eugenio Escuredo Lastra, José Sierra Martínez, Salvador Sierra Trasande, Luciano García García-Lozano, Bernardo Cordero Martínez, Casto Plasencia, Daniel Roa, Francisco García Lozano, Jesús Cabeza Sierra, José Moltó, José Varela, Herminio López Pérez, Baldomero Carlés Romero, Luis Dieguez Carlés, Manuel Fajardo Silva e Ramón Piñeiro Eiriz.

Este Comité Organizador, puso anuncios na prensa co fin de atraer a todas aquelas persoas interesadas en vender os seus vehículos usados no futuro certame. En principio a Feira tiña unha única data para a súa celebración, que era o 28 de xuño de 1925, pero debido as peticións das casas expositoras, decidíuse prologalo evento ata o 29 de xuño, festividade de San Pedro.
Por fin, o domingo 28 de xuño de 1925, o Gobernador Civil de Pontevedra, inagura no peirao portuario de Pontecesures, a «FERIA DEL AUTOM?VIL DE OCASI?N». O recinto feiral ocupaba unha superfície de 15.000 metros cadrados, e armouse un stand cuberto de 115 metros de longo, divido en compartimentos de 5 metros de fronte.

Sen entrar en moitos detalles sobre o desenvolvemento da feira, que deixaremos para outra ocasión, a xeito de resumo, podemos dicir que as casas comerciais presentes nesta primeira edición, chegaron as 49, das cales 15 representaban a casas fabricantes de automóbiles e camións, pertencendo o resto a empresas afíns ó sector ou adicadas ós variados sectores da industria e o comercio en xeral.

A Feira clausurase o 29 de xuño, sendo visitada por máis de 10.000 persoas, que puideron ollar, seguramente, algo que non viran na súa vida ata aquel entón.Unha grandiosa concentración de vehículos, que sumaban a cantidade de 598, dos cales, 348 eran de ocasión, 70 eran novos e 180 non estaban inscribidos na Feira. O valor aproximado do total dos artígos alí expostos era duns 5 millóns de pesetas daquel entón.O volume total das vendas de tódolos artigos cifrouse nas 418.000 pesetas.

? ano seguinte, voltase a repetir a experiencia, pero moito máis ó grande.Logo seguirianlle as feiras celebradas nos anos 1950 e 1954, pero eso é materia para outros artigos ou máis ben para un novo libro que se está a preparar, dende xa fai moitos anos, que ofreza un novo enfoque e novos datos sobre tan importante acontecemento.So queda agardar pola celebración da V Feira do Automóbil de Ocasión e Exposición Industrial, coma lembraba o noso ilustre e admirado veciño ??Borobó?, no ano 1997, ó ser nomeado Fillo Predilecto de Pontecesures : ??A tan avanzada vila da Feira do Automóbil, exemplo do esforzo dunha gran xeración de cesureños. Símbolo dun tempo que soio pode conmemorarse diñamente celebrando, daquí ao século XXI outra nova Feira do Automóbil, a quinta, da que xa se fala e que meus vellos ollos confían inda en ver?.

Publicado por un fulano de Redondo, no Diario de Arousa, o domingo 6 de abril

Por DANIEL SEIJAS S.L., hace

Un evento en Pontecesures que fue sobre ruedas.

La II Feira do Automóbil celebrada en Pontecesures el pasado domingo, coincidiendo con la exaltación de la lamprea, supo estar a la altura y pasó el examen con muy buena nota. tanto los organizadores como el propio concello se muestran satisfechos, de ahí que todo indique que el año que viene el certamen será todavía más importante, y si cabe más concurrido.
Todo marchó sobre ruedas, dándose cita decenas de vehículos antiguos y/o clásicos que hicieron las delicias del público presente, y sobre todo de los colecionistas.
Coches, camiones, autobuses e incluso algún que otro sidecar, pero todos ellos antiguos de verdad, dejaron pasmados a muchos, sobre todo por la edad que tienen y el buen estado de conservación que presentan.
Los vehículos de firmas locales como Coloniales Chenlo y Gaseosas Zabala, el primer camión e bomberos que tuvo Santiago, en el año 1912, autobuses de la empresa pontevedresa Cuiña e incluso una moto con sidecar y ametralladora, de la Segunda Guerra Mundial, fueron algunas de las joyas automovilísticas y museísticas que se dieron cita en la villa, para mayor esplendor de su lamprea.

FARO DE VIGO, 09/04/08

Por Luis Angel Sabariz Rolán, hace