«Que ninguén se equivoque, eu vou pola maioría absoluta»

Entrevista | María Isabel Castro Barreiro

Castro non anda con andrómenas. Quere a alcaldía para «mellorar Pontecesures»

Foi concelleira independente no 95. No 1999 saíu escollida polo PP. Dende o 2003 volveu á independencia e un ano máis tarde entrou no goberno local. «Se desta volta non é o que ten que ser – anuncia – déixoo, serían xa 16 anos en política e, como adoita dicirse, pasóuseme o tempo».

-Entón, ¿que é iso que ten que ser?

-Que fose alcaldesa, quitar a maioría absoluta.

-¿Coida que é posible?

-Sempre o vexo posible, senón non me presentaría. Serán as urnas as que decidan o día 27. Pero é que se eu mesma non me vexo gañadora… xa me dirás. Ti cando compras un décimo de lotería, digo eu que será para gañar.

-Eh… si, claro.

-Normal, todo o mundo o fai. Pois isto é o mesmo.

-Correcto. Agora unha con retranca. ¿Non será vostede zurda?

-Non, son de centro, traballo coas dúas mans. Eu tamén respondo con retranca. Todo o mundo clasifícame nas dereitas porque estiven co PP, pero iso non me importa. Ao pobo non lle interesa se un é de esquerdas ou de dereitas, senón que traballen por el. Na nosa lista temos xente do PP, do PSOE, do BNG e xente que non se define.

-Dicíao porque está apoiando ao BNG.

-¿Por que teño que eu estar apoiando ao BNG e non o BNG a min?

-Polos números, porque teñen máis concelleiros.

-Ah, pero os números non sempre saen. Son independente e o futuro está por ver. Que ninguén se equivoque, eu vou pola maioría absoluta. Non estamos integrados no BNG, somos un partido diferente e que ninguén crea que se van mesturar as cousas.

-Pero o goberno vai.

-Funcionamos como un equipo, aínda que somos opostos totalmente. A min gústanme máis os pequenos detalles, mirar por que os cidadáns teñan as súas necesidades cubertas. El, o señor alcalde, mira máis cara as grandes cousas. Pero vese que funciona. Aínda quitándome a media dedicación, traballei sen ver un peso e fixen o meu labor. Seica a alguén na oposición lle molestaba isto.

-¿Foi unha vinganza?

-Si, claro. Ese que ti ben sabes tivo ciumes políticos ao ver que estaba a realizar un traballo ben feito.

-A todo isto, ¿contaron con vostede para o intento aquel de moción de censura contra o alcalde?

-Comigo falou alguén para dicir que lles gustaría ser sete. ¿Que pasou? Que a moción non foi arriba porque todos eles querían a alcaldía. Eu non ía ser menos, claro. Pero non foron os únicos en chamar.

-¿Quen máis, logo?

-O Partido Galeguista e Terra Galega.

-¿Díxolles que non?

-Non me parecía xusto andar cambiando dun lado para outro. Ao ser independente non estou suxeita ao que diga este ou aquel partido. A miña non é unha campaña global, senón dedicación integra para mirar polo meu pobo. Aquí quen fala son os meus compañeiros, ninguén impón nada dende arriba. Non temos padriños.

-Para rematar as complicacións, recibiu vostede unha serie de ameazas.

-Dou por sentado que sería por política. A alguén molestoulle o que eu estaba a facer, alguén que debía estar afeito a outras cousas. Para nada son covarde. Se tiven medo foi polos meus.

POR FACER

O centro de día, o centro sociocultural, a atencíón ao cidadán, un punto limpo, a revisión do PXOM, un tanatorio, un local social en cada aldea, onde a xente se poida reunir e dende o que o Concello poida dar servizos, ampliacións como a pista da Toxa, porque nesa aldea non pode pasar nin o butano. Rematar o que comezamos e temos solicitado.

ERROS PROPIOS

Cada un mira as cousas dende o seu punto de vista. Todo o que fixemos foi consensuado, aínda pensando distinto o alcalde e máis eu, sempre polo ben do pobo. Selar o paro en Cesures, a escola de música, a educación vial no colexio, a emisión de permisos de queima, foron propostas nosas. O que máis me preocupa son os barrios.

LA VOZ DE GALICIA, 25/04/07