Sementar organiza en Herbón un curso de poda e enxertos.

A Asociación Sementar, con sede en Herbón, no concello de Padrón, organiza para este sábado un curso de poda e enxertos que se celebrará no convento franciscano. Todas as persoas interesadas en participar poden enviar un e-mail ao correo electrónico sementar@gmail.com ou chamar ao número de teléfono 617 260 670. Deberán levar as ferramentas de poda. Este curso de poda e enxertos, que comezará as 10.30 horas da mañá, será impartido por Alfonso Touceda, membro do Colectivo Lentura.

LA VOZ DE GALICIA, 09/12/09

Ata o alcalde venera ao neno Xesús no belén de Campaña.

bELEN

O nacemento ten como novidades Radio Valga e unha recreación da Batalla de Casal do Eirigo

ONadal chegou a Valga. Un ano máis, a inauguración do Belén Artesanal en Movemento, marca o inicio destas festas no municipio do Ulla, que nas vindeiras semanas recibirá a milleiros de persoas ansiosas por contemplar o novo diseño deste nacemento, cuxa fama chega xa a tódolos puntos da comunidade. Os visitantes terán, nesta ocasión, bastante traballo fixarse en todas as novidades que presenta o nacemento, que non son poucas. Unha das máis visibles e que máis expectación causou entre a xente que onte acudiu á inauguración foi a introdución no belén de Radio Valga, a emisora municipal.
Este foi un dos segredos mellor gardados pola asociación ??Amigos do Belén? dende que, xa en outubro, comenzaron a preparar o nacemento, posto que non só aparece o edificio da radio, senón tamén ­e aí viña a sorpresa­ unha reprodución do programa ??Encontros co alcalde?, que se emite cada mércores. E alí están o rexedor, Xosé María Bello Maneiro, que foi o primeiro sorprendido coa súa figura, acompañado polo director da radio, Héctor Bermúdez, e a locutora Lidia Gallas, que atende dilixente as chamadas telefónicas dos oíntes.

Así foi que o alcalde estivo por partida dobre no acto inaugural: en persoa e en forma de figura. Bello Maneiro, xunto co vicepresidente da Deputación, José Juan Durán, e o cura de Campaña, foron os encargados de por en movemento o Belén Artesanal. A bendición do párraco marcou a súa posta en funcionamento, e así o público puido ver, por exemplo, como dous toureiros lle plantaban cara a unha vaquilla na recreación da Festa da Xuventude, na que non faltan a praza de touros, as gradas repletas de xente e a Garda Civil para poñer orde.

Ao seu carón, un guiño a un dos temas que máis páxinas de xornais e horas de televisión ocupou hai unhas semanas: un barco de pesca navega polo océano. ¿Adiviñan o nome?: ??Alakrán?. As casas colgantes que os integrantes de ??Amigos do Belén? confeccionaron para este ano lucen na parte frontal da zona expositiva, pero unha das escenas que acaparou un maior número de miradas e máis chamou a atención da xente foi a representación da Batalla de Casal do Eirigo, da que se cumpriu este ano o bicentenario. Soldados franceses e o improvisado exército local enfróntanse nunha cruenta guerra, á que non lle falta detalle: canóns, traxes casi idénticos aos da época, veciños asustados… e todo feito a man. Ao alcalde non se lle escapou detalle e comentou que ??curiosamente, case todos os caídos son do bando francés?. ¿Por que será?

Os que tiveron a vista máis fina seguramente puideron detectar xa ao personaxe famoso que se agocha entre as figuras do belén. Non é a Bela Otero, que tamén aparece sobre un escenario e lucindo as súas mellores galas, senón un representante da nobreza nacional e arredor do cal xira o concurso impulsado este ano por ??Amigos do Belén?. Os visitantes terán que descubrir de quen se trata e depositar a súa papeleta nunha furna. Entre os acertantes sortearase unha das figuras que forman parte do nacemento. Aí van algunhas pistas para iniciados: rara é a revista na que non sae, está de incógnito e todos caen rendidos aos seus pés. Iso din os organizadores, aínda que, para gustos, cores.

E, entre tanta cousa novidosa, o xa máis tradicional. O pesebre no que repousa o neno Xesús, flanqueado por San Xosé e a Virxe María e, xusto detrás deles, o castelo de Herodes. Unha voz en off relata aos visitantes o misterio do nacemento de Cristo, mentras se van sucedendo diferentes escenas: a adoración dos Reis Magos, a matanza dos nenos inocentes ordenada por Herodes ante o temor de que Xesús lle arrebatase o trono, os pastores acudindo a adorar ao neno… e todo perfectamente ambientado grazas, en parte, aos efectos especiais que se xeran mediante o sistema de iluminación.

Preto de 3.500 figuras comparten protagonismo cos personaxes típicos dun nacemento, un récord absoluto nesta decimoquinta edición do Belén Artesanal, que tamén ampliou a súa superficie. Nos arredor de 250 metros cadrados que ocupa, aparecen reflexados lugares e paisaxes de Valga, como a lagoa de Mina Mercedes, na que conversan animados intelectuais como Camilo Xosé Cela, Castelao, Rosalía de Castro ou Xesús Ferro Couselo. Tampouco faltan alusións ás tradicións agrarias, coa recollida ou a malla do trigo, nin a algúns dos actos relixiosos que máis fervor espertan entre os veciños. ? o caso da procesión dos panos de sete puntas de Xanza ou a dos lacóns, que cada ano se celebra en Cordeiro. Unha escola, clínicas, un mercado ambulante, costureiras, nenos xogando nun parque, a Banda Municipal ofrecendo un concerto de música que fai bailar aos veciños, un partido de fútbol entre o Cordeiro e o Furia… son só algúns dos detalles que completan o Belén Artesanal en Movemento, en cuxa elaboración traballaron dende o mes de outubro preto de trinta persoas, que tamén teñen o seu recoñecemento nun panel fotográfico que explica como foi o proceso para deseñar o nacemento deste ano.

O resultado do seu traballo e esforzo poderá verse ata o vindeiro día 10 de xaneiro no local da Rúa Nova de Campaña, que este ano presenta tamén nova imaxe, xa que o seu exterior foi adecentado. O nacemento permanecerá aberto en horario de 17:30 a 20:30 de luns a venres. Os sábados os visitantes poden acudir entre as 17 e as 20:30 horas. Os domingos e festivos abrirá pola mañá ­de doce a dúas­ e tamén pola tarde, entre as 17 e as 20:30.

DIARIO DE AROUSA, 07/12/09

Manolo Isorna: “A prevención pasa por reducir a demanda de droga, e tamén a oferta”.

Isorna

Coordinador do programa de prevención das drogodependencias nos concellos de Catoira, Dodro, Padrón, Pontecesures, Rois e Valga.

Doutor en Psicoloxía, valora positivamente o traballo feito nestes anos para previr o consumo pese ao «fácil e barato» que é conseguir estupefacientes, segundo advirte

Dende outubro de 1996, os concellos do Sar e do Baixo Ulla traballan xuntos para financiar, co apoio da Xunta, un programa pioneiro para previr o consumo de drogas e fomentar hábitos de vida saudables entre a súa poboación, con sede no municipio de Catoira. Transcorreu tempo suficiente como para que o coordinador do plan, Manuel Isorna Folgar (Catoira, 1969), doutor en Psicoloxía, máster en prevención pola Universidade de Santiago e profesor asociado da de Vigo, aporte unha valoración do traballo e dos resultados.
-¿Cal é a valoración?
-Positiva. O que conseguimos nestes anos é de admirar e así o demostra que é un programa de referencia, dentro e fóra de Galicia. Acabo de impartir unha conferencia para a consellería de Sanidade de Cataluña e en breve irei a Córdoba. Isto indica que estamos a facer as cousas relativamente ben e, ademais, ao amparo de métodos científicos.
-¿E que di dos resultados?
-Hai que valoralos dende varios puntos de vista. Por un lado o impacto, é dicir, o número de persoas que acaban formándose e neste sentido chegamos ao 100% de alumnos e de pais. Todas as actividades chegan a todos os centros educativos dos seis concellos, dende nivel Infantil a Secundaria. Por outro lado, tamén valoramos se realmente conseguimos o obxectivo inicial de reducir o consumo de drogas e tres evaluacións externas, feitas pola Universidade de Santiago, así o indican polo que podemos asegurar que os mozos das dúas comarcas consumen menos drogas, fuman menos e se emborrachan menos. A nivel de pais, o 100% ten información do que se esta a facer. Pero o éxito tamén se debe en gran medida a involucración do profesorado, que colabora e cede as súa horas para que poidamos impartir entre 8 e 10 sesións anuais en todos os cursos, dende quinto de Primaria a cuarto de Secundaria. O seu apoio é clave, xunto co das traballadoras sociais, as educadoras familiares e os Concellos, que apostan fortemente pola prevención.
-¿Como xurdiu este programa?
-Foi en 1996, debido a alarma social xerada polo consumo de heroína. Dende os Concellos, as traballadoras sociais apuntaron a necesidade de tomar medidas e, co apoio do antigo comisionado do Plan Galicia sobre Drogas, déronse os primeiros pasos porque a clave está na prevención.
-O seu traballo desenvólvese practicamente nas aulas. ¿Os estudantes de hoxe en día quedarán asociados ao botellón?
-Moitos si, lamentablemente, Non teñen culpa de nada pero son vítimas dun sistema que practicamente normativiza o consumo de drogas e hai moito que facer. A prevención non só é redución do consumo, da demanda, senón tamén da oferta e aí é onde estamos fallando polo que programas eficaces como este non acaban sendo eficientes de todo porque é fácil e moi barato acceder as drogas. ? necesario que as autoridades se tomen en serio a loita para reducir a oferta porque temos a droga máis barata de Europa. Se houbera unha redución da oferta, o efecto do noso traballo multiplicaríase por dous ou tres. Por iso, debemos conseguir que o acceso a droga sexa máis complicado».
-Os pais, ¿participan activamente no programa?
-Ese é, quizais, un dos problemas que temos pese a que tamén é unha das clave da prevención. O éxito do programa pasa porque o traballo da aula sexa complementado e ratificado polos pais no ámbito da casa.

LA VOZ DE GALICIA, 06/12/09

“Na pintura eu aprendo tanto dos meus mestres coma dos meus alumnos”.

A valguesa Ángeles Garrido expón parte da súa obra pictórica de inicios autodidactas no Consistorio da vila.

Ángeles Garido comezou a súa andaina na pintura de maneira autodidacta hai xa máis dunha década. Logo comeza a súa formación profesional na Escola Obradoiro Porto Piñeiro de Valga, entón na especialidade de canteiría. Logo de rematar a escola, realizou un curso de debuxo para modelado financiado polo programa Líder da UE. No ano 2002 ademáis, inicia a súa andaina empresarial como xerente de Siamn, Servizo de Intervención Artística no Medio Natural, Fora no 99 cando, como alumna no Obradoiro de pintura e modelado Adeval, inicia formalmente os seus estudos de pintura.
Dende que dera ese salto artístico cara á creación de cadros, expuxo xa en máis dunha treintena de ocasións, contadas dende 2002, data na que se estreara na Casa do Concello de Pontecesures. Tamén nese mesmo ano iniciou o seu taballo como monitora de pintura nos colexios de Baño e Ferro Couselo.

¿Como xurde a idea desta última exposición, que se pode visitar xa no Concello de Valga?
Pois nace a partir da miña tarefa como monitora nos colexios da zona. Un pouco sae a raíz diso, para que a xente, o público poda coñecer un pouco a miña pintura tras o contacto con nenos aos que ensino.

¿Como define, pois, esta pintura?
Tecnicamente, nesta ocasión, son óleos sobre lenzos. En canto á temática, pois é variada: Hai figuras, xarras e incluso mariñas e paisaxes. De todo un pouco.

¿Hai algún emprazamento que resulte coñecido na comarca?
Sí, alomenos un. Amoso alí unha imaxe do río Ulla.

¿Son obxectos e paisaxes estrictamente figurativos?
Nesta mostra en concreto sí, son todas imaxes figurativas, non hai nada abstracto.

¿Pero vostede cultivou nalgunha ocasión o abstracto?
Sí, sobre todo agora. Nos comezos durante moito tempo, non me atrevía. En contra do que moita xente cre, facer un cadro abstracto non é sinxelo, non é botar un pouco de pintura nun lenzo. Agora traballo un pouco máis coa abstracción, aínda que tamén sigo moito coa pintura realista, que é a que se pode contemplar nesta exposición de Valga.

¿Practica algunha outra modalidade pictórica?
Bueno, tamén fixen incursións no surrealismo e si, efectivamente, probei un pouco todos os conceptos desta arte.

En canto a ritmo de traballo, ¿canto pode empregar na elaboración dun cadro?
Pois depende moito comezando xa só polo tamaño. Como mínimo podería dicir que emprego un mes e de aí, pois ata hai obras que requiren un ano ou máis. O que ocorre é que eu opino que tamén influe moito o que che fala e pide a obra que tes diante.

Iniciouse vostede coma escultora….
Asi é. Comecei nesta vertente artística, aínda que por motivos persoais a abndonei logo e troqueina pola pintura.

E ¿con cal das dúas artes desfruta máis?
Penso que non son comparables. Teñen moito en común pero difiren tamén en moito, a escultura é mais dura, por exemplo..

¿Como comezou neste mundo da pintura?
Empecei de forma autodidacta, pero logo bueno, vin que había aquí en Valga unha escola e iso animoume a recibir formación alí.

Agora é vostede a que da clases…
Sí, pero para min é tan importante dar clases coma recibilas. Por iso me dan aínda clases, e non está de máis realcionarse con outros pintores para que me sigan ensinando. E por suposto, aprendo moito tamén dos nenos aos que dou clases e compañeiros. Eu creo que na pintura aprendes tamén do contacto coa xente.

“Arousa, un mar de cultura”. DIARIO DE AROUSA 06/12/09