A lamprea xa chegou a Herbón.

Manuel Vidal, Antonio Rivera y Severino López, de izquierda a derecha, hacen el recuento de las lampreas capturadas el viernes.

Os pescadores de Padrón comezaron a tempada nas primeiras pesqueiras do Ulla ao seu paso polo concello, aínda que o gran caudal do río non lles permite traballar ben

A tempada da pesca da lamprea nas pesqueiras de Herbón, no concello de Padrón, arrancou o pasado día 4 aínda que, polo de agora, os pescadores non poden botar todas as redes debido ao elevado caudal do río Ulla. Manuel Vidal Lago, de 79 anos; Pepe Lago Suárez, de 75; Manuel López Lago, de 56 e Antonio Rivera Lago, de 43, xunto con Severino López Vidal, de 45, son os cinco homes que de luns a venres se soben a unha barca de madeira para ir a botar as redes das pesqueiras, antes das oito da tarde, para levantalas as 8 da mañá.
Os dous primeiros días de pesca non capturaron nada pero ao terceiro xa levantaron dez lampreas, que o venres foron 19 e, por certo, xeitosas. Polo de agora, non poden botar as redes nos dezanove ocos que hai no río nas pesqueiras chamadas Areas, as primeiras do Ulla ao seu paso por Herbón, debido ao gran caudal que aínda leva o río despois de dous meses de intensas choivas.
«O río aínda está bravo, está traballoso para a pesca da lamprea», explica Manuel Vidal. Este veciño da parroquia de Herbón leva dende o ano 1952 indo ao Ulla mentres que o seu primo Pepe Lago cumpre este ano medio século como lampreeiro. Os catro pescadores teñen o apelido do avó, Lago, que no ano 1900 adquiriu as pesqueiras de Herbón que aínda hoxe traballan os seus descendentes, pese a idade de dous deles. Non obstante, cando están no río, en plena faena, coas mangas remangadas, ninguén se acorda dos máis de 70 anos que teñen Manuel Vidal e Pepe Lago.
Noite
A pesares do frío destes días, os lampreeiros acoden puntuais a súa cita co río, pola tarde para botar as redes antes de que veña a noite. E polas mañás agardan a que abra o día para meterse no Ulla e fano na pequena cabana situada nunha das beiras, nas que prenden unha fogueira para quentarse. Dende o comezo da campaña, o pasado luns, o nivel de auga do río xa descendeu en máis dun metro polo que os pescadores confían en que nuns días poderán botar as redes de todas as pesqueiras e, con iso, traballar ao cen por cen. «Hai redes sen armar e pérdese de coller lamprea», conta Manuel Vidal que cre que, de seguir así o tempo, o Ulla baixará de caudal en poucos días e poderán traballar con normalidade.
A pesca artesán que practican estes homes de Herbón é todo un espectáculo digno de ver e máis se se ten en conta a idade de dous deles. Métense no río coa barca de madeira que suxeitan cunha corda a un árbore para evitar un desgusto debido a forte corrente do Ulla e, aínda así, as veces son empuxados metros cara adiante. De feito, para botar e levantar as redes aproveitan as mareas de modo que estas serven para contrarrestar a forza das correntes fluviais.
«Agora xa non se fan tantas animaladas como antes», explican os pescadores en alusión aos tempos nos que se movían con máis soltura polo río. «Os anos pasan e imos a menos», di un deles. En canto ao relevo para esta actividade artesanal, todos o teñen claro: «isto cerra a porta», xa que cren que os que veñen detrás no van a ir ao río. De feito, os pescadores de máis idade xa pensaron máis dunha vez en retirarse desta ocupación pero é algo que lles tira moito, tal e como recoñecen.
As primeiras lampreas das pesqueiras de Herbón van, normalmente, para os restaurantes da zona aínda que os pescadores consideran que non se están pagando ao prezo que merecen, tendo en conta o traballo que supón a súa pesca, moito máis traballosa que no tramo anterior, o de Cesures, onde os pescadores usan o método do buitrón.
Marzo
Nas pesqueiras de Areas, poderán traballar ata o 30 de marzo mentres que nas seguintes, chamadas As Vellas, poderán facelo entre o 1 de febreiro e o 30 de abril. En Herbón están, ademais, as pesqueiras de O Plateado, que xa non se traballan, e O Canal, estas últimas xunto ao convento franciscano, e A Trapa. Na parroquia de Carcacía tamén hai pesqueiras.
En Herbón, ao río van cada día catro pescadores que teñen parte nas pesqueiras de Areas e As Vellas, ademais dunha quinta persoa que lles axuda, Severino López, pero no reparto das lampreas capturadas entran máis persoas xa que as pesqueiras son propiedade de varios familiares, que as herdaron dos seus antepasados.
A pesca da lamprea no río Ulla ao seu paso polas terras de Herbón é un indicador máis da riqueza desta zona de Padrón, que cultiva ademais o xa famoso pemento.

LA VOZ DE GALICIA, 10/01/10

O padronés Xosé R. Bustelo: “Os gobernantes pensan que a ciencia é un luxo innecesario”

Entrevista | Xosé R. Bustelo

Director da unidade de xenómica e proteómica do centro de investigación do cancro de salamanca
O equipo do investigador galego vén de descubrir unha nova ruta biolóxica clave no desenvolvemento da hipertensión

Leva media vida investigando contra o cancro, pero os seus últimos catro anos de traballo centráronse no estudo dunha familia de proteínas (Vav) cuxa ausencia provoca hipertensión. E agora tamén vén de descubrir unha nova e descoñecida ruta biolóxica que explica o porqué, co que se abre unha prometedora vía para o deseño de terapias máis innovadoras e eficaces para tratar a hipertensión. O biólogo molecular Xosé R. Bustelo (Padrón, 1962) traballou durante dez anos en Estados Unidos, a metade do tempo en Princetown e a outra en Long Island, ata que o ficharon no Centro de Investigación do Cancro de Salamanca, un dos institutos de excelencia da área en España. Dende hai un decenio é o director da Unidade de Xenómica e Proteómica da institución e agora tamén coordina o Programa Nacional de Xenómica, Proteómica e Bioinformática da Rede Española de Centros do Cancro.
-¿Como chegou a facer as descubertas sobre hipertensión cando traballaba no cancro?
-Non é raro. O que facemos para ver se unha proteína pode servir como diana terapéutica contra o cancro é ver se a súa inhibición pode ter un efecto colateral no organismo. E así foi como descubrimos en ratos que a inhibición das proteínas Vav tiña como efecto colateral o desenvolvemento da hipertensión.
-¿E que supón a maiores a descuberta da nova ruta biolóxica clave na hipertensión?
-Antes sabíamos que cando faltaba a proteína había máis presión arterial, e agora sabemos por qué. Descubrimos unha nova ruta de sinalización que regula cando os vasos sanguíneos se contraen e se dilatan.
-¿Que queda agora?
-Xa temos tódolos axentes implicados no proceso, polo que as próximas etapas pasan por identificar cales destes axentes se poden utilizar como dianas farmacolóxicas, que proteínas son útiles para manipular farmacoloxicamente. Logo aínda hai que atopar inhibidores que poidan bloquear a función destas proteínas. Estamos moi contentos do que temos feito, porque nós somos uns recén chegados ao campo cardiovascular.
-¿Ábrese entón unha vía prometedora para o tratamento da hipertensión?
-Si, abrimos novas portas, aínda que estamos falando de que os resultados non se verán ata medio ou longo prazo. Pódese abrir un abanico de dianas terapéuticas cas que se poidan deseñar novos fármacos e terapias para tratar a enfermidade.
-¿O recorte na redución dos presupostos en ciencia pode afectar ao seu traballo?
-Nós aínda non temos problemas, pero sempre se nota. Pero o que parece claro é que a única forma de avanzar está na investigación, e isto non se pode cortar. ? unha pena, porque España nestes últimos anos estaba a dar pasos importantes en investigación e non se debía interromper esa tendencia. Pero é algo crónico de aquí. Noutros países, por exemplo Alemania, non van ter recortes en investigación por culpa da crise, porque saben que a forma de saír dela é a I+D.
-¿Por qué di que é un problema crónico en España?
-Da a idea de que os gobernantes pensan que a ciencia é un luxo innecesario do que se pode prescindir, cando é unha ferramenta fundamental para avanzar.

LA VOZ DE GALICIA, 10/01/10

Un padronés logra sobrevivir tras caer su coche al Ulla y llegar a nada hasta una casa para pedir auxilio.

A.V.C., un padronés de 61 años, volvió a nacer en la noche del viernes. Logró salir con vida de las aguas del Ulla, río al que cayó con su vehículo cuando intentaba hacer un giro en la zona de la depuradora de Pontecesures. Demostrando una gran sangre fría, el hombre esperó hasta que el vehículo se llenó de agua para poder abrir una puerta y salir de él. Una vez lo consiguió se puso boca arriba y se dejó arrastrar por la corriente hasta que vio la luz de una casa y comenzó a mover los brazos para acercarse. Consiguió salir del río y pedir auxilio. Presentaba síntomas de hipotermia, por lo que fue trasladado a un centro hospitalario, donde sigue ingresado con principios de neumonía. Ayer se desplegó un operativo en el muelle para rescatar el coche.

Un vecino del municipio de Padrón, de iniciales A.V.C y 61 años de edad, cayó con su coche al río Ulla en la noche del viernes y, pese a la baja temperatura de las aguas y lo complicado de la situación, logró salir con vida del accidente. Los hechos se produjeron pasadas las diez de la noche, en una de las rampas del muelle de Pontecesures más próximas a la depuradoradora. Al parecer, según explicaba ayer una de sus hijas, A.V.C. pretendía realizar un giro en la explanada de la EDAR y, debido a la oscuridad de la zona, ??pensou que a carretera seguía pola rampa, acelerou? y cuando se percató de que iba directo al río ya no pudo reaccionar a tiempo. Su vehículo, un Mercedes 300, se fue directo al cauce del Ulla y comenzó a hundirse de forma bastante rápida.
El hombre, un conocido empresario de la zona, tuvo la sangre fría de esperar a que el turismo se llenara de agua para intentar salir al exterior. Con una mano logró encontrar la manilla de la puerta y consiguió abrirla. Al verse libre, explicaba su hija en el lugar del accidente, ??sacou a chaqueta e púxose boca arriba. Deixouse levar pola auga? unos quinientos metros. La corriente comenzó a arrastrarlo hacia el centro del río por lo que, cuando vio las luces de una vivienda de la zona de Cortinallas, decidió comenzar a mover los brazos para intentar alcanzar tierra, cosa que consiguió. Se dirigió a la vivienda para pedir auxilio. Estaba un poco desorientado después de la odisea vivida y presentaba síntomas de hipotermia, por lo que le prestaron ropa seca para que comenzase a entrar en calor.

Desde allí llamaron a uno de sus hijos, que está casado en Cordeiro, y también a Protección Civil de Valga. Lo trasladaron al PAC de Baño y desde allí lo derivaron en ambulancia al Hospital Clínico de Santiago, donde ayer permanecía ingresado con principios de neumonía puesto que ??tragou moita auga?, comentaba su hija, que añadía que su estado no revestía gravedad: ??Está ben, dentro do que cabe?. De hecho, A.V.C. quería que le diesen el alta ayer mismo, pero ??está mellor alí, que está máis tranquilo?.

Inicialmente el accidente estuvo rodeado de mucha incertidumbre. Incluso se llegó a dudar de que realmente el vehículo hubiese caído al río. Instantes después de que A.V.C. pidiera auxilio, vecinos y algunos conocidos se acercaron a la zona de la depuradora para ver si podían localizar el punto de caída, pero la marea estaba alta y el agua llena de lodo, por lo que no percibieron nada. El propio accidentado no tenía muy claro el lugar de los hechos, debido a la desorientación que tenía, pero mediante un dibujo de la zona realizado por una de sus hijas pudo aclarar exactamente el punto en el que su Mercedes 300 de color gris cayó al cauce del Ulla.

En la mañana de ayer un grupo de familiares y conocidos del accidentado regresaron de nuevo al muelle cesureño para iniciar las tareas de búsqueda del coche, que se vieron dificultadas por lo enlodada que estaba el agua. Varias lanchas recorrieron ese tramo del río, pero no fue hasta media tarde, al comenzar a bajar la marea, cuando consiguieron localizarlo. Estaba justo en frente del lugar del siniestro. Un buceador, amigo de la familia, enganchó una cuerda a la rueda del vehículo y, con la ayuda de un camión con pluma de Comercial Moncho ­cargado de ladrillos y cemento para asegurarse de que no volcaba­ subieron el Mercedes a la superficie y lo colocaron sobre una grúa. El vehículo sufrió bastantes daños como consecuencia del siniestro.

DIARIO DE AROUSA, 10/01/10

Un vecino de Padrón de 61 años salva la vida tras caer con un coche al río Ulla en el muelle de Pontecesures.

Un vecino de Padrón de 61 años salva la vida tras caer con su coche al río Ulla en el muelle de Pontecesures

Fue trasladado al Hospital Clínico Universitario de Santiago con síntomas de hipotermia

Un vecino de Padrón de 61 años, Armando V.C., salvó su vida tras caer el coche que conducía al Ulla, a pesar de que se precipitó al río en una zona profunda, de noche y cuando las aguas estaban gélidas.
Ocurrió al filo de las 22.30 horas del viernes. Los hechos se conocieron porque poco después del suceso el hombre apareció completamente empapado y tembloroso a las puertas de una vivienda a la que acudió para pedir que lo auxiliaran, en el lugar de Pozo de Cornelia.
Así lo confirman los equipos de emergencia, que indican también que el hombre se recupera en el Hospital Clínico Universitario de Santiago de Compostela, al que fue trasladado con claros síntomas de hipotermia.
Este empresario padronés de 61 años salvó su vida de forma casi milagrosa después de que, parece ser que a causa de un despiste, se precipitara al río por la rampa que se sitúa a la altura de la estación depuradora de aguas residuales pontecesureña.
El conductor se habría confundido y habría conducido por la rampa hacia el río convencido de que por allí avanzaba la carretera portuaria. Afortunadamente el despiste que lo llevó a las gélidas aguas del Ulla se habría saldado sin más consecuencias que los daños sufridos por el coche, un Mercedes 300 que fue recuperado ayer.

FARO DE VIGO, 10/01/10

Un home, ao parecer de Padrón, cae ao río Ulla co seu coche e sae practicamente ileso.

Sobre ás 22:30 horas do 8 de xaneiro, un home de 61 anos apareceu todo mollado nas proximidaes dunha casa no Pozo da Cornelia de Pontecesures. Os titulares da vivenda abrigáronno e foron avisados un fillo do home que vive en Cordeiro e os efectivos de emerxencias, participando Protección Civil de Valga e posteriormente tamén os de Pontecesures.
Foi ao Centro de Saúde de Valga e esta tarde permanecia no Hospital Clínico de Santiago en observación xa que tragou bastante auga e tivo unha hipotermia considerable por mor das baixas temperaturas.
Segundo contou a familia do home, o seu coche, un Mercedes 300, caiu ao río nas ramplas próximas a EDAR de Pontecesures, logrando saír do vehículo e percorrer nas augas, levouno a corriente, os 200 metros aproximadamente que hai dende esas ramplas ata as leiras onde logrou saír do río.

Morreu Claudino Gómez Parrado.

Aos 69 anos de idade morreu hoxe Claudino Gómez Parrado, veciño de San Xulián e que estaba casado con Mª Dolores Domínguez Abreu.
O velorio é na sala 1 do Tanatorio Iria Flavia de Padrón. Mañá, 9 de xaneiro, ás 16 horas terá lugar a misa funeral na Igrexa Parroquial de Pontecesures. Logo da misa os restos mortais serán trasladados ao Tanatorio de Montouto para a súa incineración.
Descanse en paz.