A GA?ADORA DO APOLOGHIT 2009,? NATURAL DE VALGA E CHAMASE SILVIA CERNEIRA (A BANDA DA BALBINA)

Xunto con Ramón Raíndo, acaba de gañar a cuarta edición de ??A Polo Ghit?? coa súa canción ??O fillo do mar??, un tema cargado de retranca sobre as herdanzas. O concurso, organizado polo portal web Vieiros e a Radio Galega, ofrece tamén un panorama da música que están a facer grupos novos como Banda Potemkin, O Sonoro Maxín ou Fracasados de antemano

Non hai verán que sexa tal se non vén coa verbena da man». E este ano, o ghit do verán pariuno A Banda da Balbina. O Fillo do Mar é o título da canción co que Ramón Raíndo e Silvia Cerneira, compoñentes do grupo, convidan a mover o corpo ??retranqueando?? as leas das herdanzas. Aínda que a cuarta edición de A Polo Ghit, o concurso organizado polo portal web Vieiros e a Radio Galega, recibiu menos cancións ??58??, as letras volven ser orixinais e sorprendentes.

Á final do certame chegaron cinco temas elixidos polo público e outros cinco por un xurado composto por Belén Xestal e Alberto Dopico (do programa da TVG Quen Toca?), Alberto Rivero (Radio Galega) e o humorista Roberto ??Tonecho?? Vilar. Os votos a través de Internet foron parar maioritariamente a Lonxe da praia de Lolo Arincón pero os gañadores fi A Banda da Balbina. Falamos con Silvia Cerneira, a voz e compositora de A Banda da Balbina que declara a verbena como parte importante do ADN mitocondrial dos galegos.

Como decidides crear A Banda da Balbina?

Pois naceu o ano pasado para presentar unha canción ao ??A Polo Ghit??. O nome naceu da ??Estomballada??, o título do tema que presentamos o ano pasado, que falaba do traballo que se leva a cabo no rural. Din que é moi bonito ir á vila e á aldea de vez en cando e estar alí de vacacións, pero ninguén quere traballar no campo, loxicamente, polo que esixe de esforzo. A canción falaba da xente do campo, era a historia dunha moza que tiña que traballar na leira e non lle apetecía absolutamente nada. Entón, pensando no libro ??Memorias dun neno labrego?? no que o rapaz protagonista se chamaba Balbino, decidimos poñerlle A Banda da Balbina, unha rapaza da aldea. Este ano, como mantiñamos a liña musical e das letras que falan do que lle pasa á xente do rural, decidimos manter o nome.

As dúas cancións, tanto a deste ano, ??O fillo do mar?? como ??Estomballada??, teñen en común non só que falades da vida no rural senón tamén a música da verbena.

Si, aínda que a música deste ano é totalmente diferente á do ano pasado, están relacionadas en que son músicas de pachanga, para bailar e divertirse, que é o que queremos coa nosa banda.

Ti encárgaste de compoñer as letras e Ramón da parte musical.

Si, temos o traballo así repartido. Eu fago as letras aínda que é unha cousa conxunta porque cando escribo algo el sempre me dá ideas.

Ambos traballades en orquestras, non?

Si, Ramón está traballando nunha orquestra pero eu xa non, deixeino en marzo deste ano.

De aí sae a influencia da vosa música?

Ben, realmente, a idea xurdiu o ano pasado porque nas orquestras sempre escoitas o mesmo. Hai xente que se queixa diso, pero realmente, ao final, a xente o que quere oír son sempre as mesmas cancións. Pasa con temas como ??El de los ojos negros?? que había que cantala polo menos tres veces, aínda que os cantantes e os músicos da orquestra estabamos até as narices desa canción. Normalmente, gústache cantar outro estilo de música. Se tes unha boa voz gústache cantar baladas e lucirte como músico e cantante. Pero a realidade que eu vexo é que á xente o que lle gusta é bailar e desfrutar. Cando está de festa, está de festa e quere divertirse. Por iso tiramos por esa liña xa que a canción que presentabamos estaba feita para o verán, que é unha época de festa aínda que algúns teñan que traballar. Ao mellor, na orquestra, dislle ao xefe ou arreglista: a min gustaríame cantar esta canción de Malú ou de Whitney Houston pero ao final, a xente o que quere é esta de ??Cada día máis linda, máis linda?? ou o ??Polvorete??. A xente está para pasalo ben, non para escoitar letras.

De feito, o obxectivo de ??A Polo Ghit!?? é buscar a canción galega do verán.

Claro, claro. Eu tiña as ideas moi claras. Ramón xa se presentara outros anos pero con outros proxectos e facendo outro estilo de música. Eu son máis pachangueira, a verdade. Dicíame Ramón: «Ti, que tes letras de cancións feitas e que son do estilo do verán, podías presentalas». A verdade é que foi un concurso non feito á medida pero unha oportunidade para presentar o que faciamos.

Dis que para vós é unha oportunidade, como viches o nivel musical deste ano no ??A Polo Ghit???

Pois, no ámbito musical, o concurso mellorou moitísimo porque moitos eramos grupos que xa nos presentaramos o ano pasado. Aínda que A Banda da Balbina é recente, pois este é o segundo ano que nos presentamos. Pero había grupos que levaban presentándose anos atrás e nótase xa a calidade das composicións. Iso, contando con que somos grupos que, a maioría, non temos cartos para gravar a canción nun estudio. Cada un grava co que pode e co que ten e aínda así a calidade musical da xente que presentaba os temas mellorou moitísimo. Este ano foron moitos menos os grupos pero a calidade mellorou bastante.

A partir de agora xa estades pensando en editar un disco e en comezar a tocar pola vosa conta.

Ben, nós xa tiñamos pensado aínda que non gañaramos, como temos algunhas letras, xa falaramos de grabar un disco caseiro e intentar movelo por festivais de verán. Gañar sempre che pon as cousas máis fáciles. Xa de premio tes concertos e resulta máis fácil darte a coñecer.

Que a vosa canción so.ne a través da radio supoño que vos facilitará moito poder difundila por toda Galicia.

Si, a Radio Galega e as radios en xeral axudáronnos moito porque o ano pasado nós non quedamos nin de finalistas coa ??Estomballada??. Porén, os medios seguíana movendo. Para os grupos de música que facemos cancións en galego e que somos xente que nos dedicamos a outra cousa e que nos gusta dedicarlle o tempo que temos libre á música en galego son moi importantes os medios de comunicación. Neste caso, ao ser música, a radio inflúe moito máis. Nós facemos música pero se non temos quen a mova non nos serve de nada. Para iso, o ??A Polo Ghit!?? é un trampolín e a Radio Galega está apoiando isto bastante.

Que pensades das críticas que se lle fan ao concurso, sobre o sistema de votacións, que a fórmula está resesa ou que a música dos grupos non acaba de chegar ao gran público?

Eu non sei se é o xeito de facelo ou non pero de todos os xeitos, todos os concursos reciben críticas, dá igual que sexa o ??A Polo Ghit??, ??Operación Triunfo?? ou ??Eurovisión??. Sempre hai xente que vai a criticar o modo de votar. Pero hai unha cousa que está clara: cando presentas unha canción a un concurso tes que ler as bases. Se che interesa preséntaste e se non, non. Todo se pode mellorar, e o ??A Polo Ghit!?? non ten un gra premio como teñen outros concursos de música pero se te fixas todos os concursos teñen algo que criticar. Internet é difícil de delimitar tanto para recibir como para mandar información. Non sei cal sería a fórmula adecuada de votar pero moitos presentámonos porque é un trampolín que temos e aceptamos as bases.

As dúas cancións que coñecemos de A Banda da Balbina teñen unha boa dose de retranca. O resto do voso repertorio segue esa liña?

Si, gústanos contar historias, á parte de que a música sexa pegadiza e che faba mover aínda que só sexa un pé se non es moi bailador. Gústanos as cancións cun pouco de retranca, coas que á xente lle gusta sentirse identificada. Eu, pola experiencia que teño nas verbenas, creo que á xente lle gusta escoitar cancións que sabe e pode cantar. Gústalle escoitar cancións coas que se sintan identificados ou que lle fagan lembrar algo da súa vida. Nós, co tema da ??Estomballada?? atopamos que moita xente se sentía identificada. E con esta canción tamén, porque é un tema que se adoita dar no rural e en todos lados. Sobre todo, con sentido de humor. O resto das nosas cancións van por aí: son temas costumistas, do rural, do pobo, dos que a xente poida dicir que coñece un caso parecido.

Para vós ten algo de compromiso compoñer cancións en galego?

Si, eu se quero contar algo que me pasou a min, a miña realidade que me rodea non está fóra de Galicia. ? como un escritor que conta unha historia sobre algo que lle resulta próximo. Eu teño que falar de cousas que me quedan cerca. E o que me rodea está en Galicia. Os que facemos música en galego temos menos medios de difusión que os que fan música en castelán, que chegan a máis xente. Pero eu non podo cantar cousas que pasan fóra cando a min o que me pasa e me rodea está aquí.

Moi personal

A Banda Balbina creárona nos Ánxeles (Brión) Silvia Cerneira, de Valga, e a súa parella, Ramón Raíndo, da Pobra do Caramiñal. Silvia é técnico en animación sociocultural, pero tamén traballou como cantante en orquestras. Gústalle ler, ir ao cine e ao teatro ??é actriz de Teatro do Cachuzo?? e defínese como ??pachangueira??. Ramón ten estudos de guitarra clásica e de jazz e traballa en orquestras.
Fonte : El Correo Gallego 6-9-2009

.Dende aquí a miña felicitación toda unha artistaza todoterreo,Silvia Cerneira e ós seus compañeiros,xa que o premio é totalmente merecido.Noraboa

Piñeiro Ares estuvo en la primera Xuntanza Endovélica.

Hacia finales de la década de los 70, Carlos García Bayón, escritor que a lo largo de su vida conquistó, con su talento, los más prestigiosos premiso literarios de España, durante la segunda quincena de agosto acudía a su villa natal de Caldas de Reis, y alquilaba un apartamento en el Hotel Acuña. Un día, cuando era aún un desconocido, lo encontré en Ribeira (vivía en Xuño) y le hice una entrevista para «La Noche», lo cual fue el principio de una gran amistad entre nosotros y Lola Ares, esposa del escritor y también poeta y novelista. Durante su estancia veraniega en esta villa solíamos juntarnos a comer, bien en mi piso o en Casa Domínguez.

Cuando realmente surgió la Xuntanza Endovélica fue en el año 1979., con una comida en el citado restaurante, a la que también concurrieron Pesqueira Salgado y Piñeiro Ares, con sus respectivas señoras, y Ana Ares con su marido, lista que se fue incrementando con destacados personajes. Pero fue en la indicada ocasión donde Carlos tuvo la feliz idea de crear una peña bajo la evocación del dios Endovélico, dios de los antiguos iberos, protector de la salud y representación del fuego, que debió de gozar del prestigio milagreiro, a juzgar por el número de lápidas y exvotos a él dedicados que fueron hallados en el curso de numerosas excavaciones.
En años sucesivos se fue llamando a formar parte de la asociación a importantes representantes de la cultura, el arte, el periodismo, la poesía y la pintura, incluyéndose también a familiares y diletantes.
Reglamentariamente las comidas se tenían que organizar en Caldas y sólo hubo dos excepciones por motivos que no vienen a cuento. A los postres, tenemos asistido a preciosas y documentadas piezas oratorias por parte de todo aquel que tuviese ganas y algo que decir. Desde hace varios años recibimos el refrendo popular, con la amable asistencia a los actos del Sr. alcalde o un delegado, contando siempre con su colaboración.
En una de estas memorables sesiones, el propio Gran Druída, García Bayón, definió la esencia de lo que era esta singular y anual reunión de los amigos intelectuales: «Pretendemos ser creyentes de una fe, sin dogmas y sin fobias, abiertos a todos los credos y respetándonos todos, que cada año, por agosto, cuando el sol dice su verdad, nos sentamos en torno a una mesa, comemos, libamos, aovamos charlas y discursos y adiós Xoán, adiós Manoel, hastra o ano que ven».
Falleció Bayón cuan se iba a convocar la vigésimo cuarta edición, y desde entonces, se celebra un acto cultural por la mañana en el Auditorio Municipal de Caldas de Reis. Así se hizo en la edición número XXX que tuvo lugar el 29 de agosto pasado.

Extracto de un artículo de Máximo Sar.
«Arousa, un mar de cultura». DIARIO DE AROUSA, 06/09/09

Pontecesures reitera a la Xunta la necesidad de reparar la sede de Protección Civil.

El Concello de Pontecesures ya había solicitado a principios de año a la directora xeral de Protección Civil que se hiciese cargo de los gastos de reparación de la sede de la agrupación local, que ascendían a 14.191 euros. Tal y como recuerda el gobierno local, es necesario arreglar el tejado, que está muy deteriorado, y construir duchas en los vestuarios. La intención del Concello era firmar un convenio con la Xunta para que se hiciese cargo de estas actuaciones, pero pasaron los meses sin que hubiese novedades.
Como el trabajo diario de los voluntarios se hace muy difícil en esas condiciones, el Concello ya llevó a cabo algunas actuaciones, como el arreglo del pavimento, la eliminación de goteras en el garaje y arreglos en el interior de los aseos. Incluso se está ampliando el garaje para guardar el nuevo vehículo de emergencias, pero la administración local no puede hacer frente a todos los gastos que requiere la reparación del edificio. Por ello, el gobierno local pidió ayer al director xeral de Emerxencias que se haga cargo de esta actuación.

LA VOZ DE GALICIA, 06/09/09

Educación retoma la negociación para dotar de comedor al Infesta.

Colexio

Visita de la comitiva al colegio público integrado de Pontecesures

La Consellería de Educación retomará, una vez más, el tema de la dotación de un comedor escolar para el colegio público integrado de Infesta, en Pontecesures. Después de varios años de reivindicación por parte de la comunidad escolar y de que la anterior Xunta dejara en agua de borrajas su intención inicial de abordar de nuevo la petición, el actual jefe territorial de Educación, César Augusto Pérez Ares, tomaba nota la semana pasada de la demanda en una visita al centro escolar y al consistorio de Pontecesures.

El responsable del departamento autonómico acudió al municipio cesureño acompañado por técnicos de la Consellería y por el inspector de zona educativa y fue recibido en el consistorio por la alcaldesa, Maribel Castro, y los concejales de Relacións Institucionais, Luis Sabariz, y Educación, Jesús Rey, amén de por la directora del colegio de Infesta, Begoña Regueira.

En el centro, el jefe territorial de Educación comprobó las tareas de acondicionamiento que se están llevando a cabo y escuchó las peticiones de la comunidad escolar para el centro. Además de obras de fontanería techado, los representantes cesureños reclamaron un comedor para 100 alumnos interesados. A su vez, el representante de Educación anunció que los técnicos de su departamento redactarán un proyecto de construcción solicitada con el correspondiente presupuesto, para posteriormente intentar incluirla en las actuaciones prioritarias de la Consellería.

TIERRAS DE SANTIAGO, 01/09/09

La Xunta inicia los trabajos para reparar la cubierta del colegio público de Pontecesures.

Ayer mismo comenzaron los trabajos para el arreglo de la cubierta del edificio de secundaria y del gimnansio del colegio público de Pontecesures. La noticia del inicio de esas labores ha generado una profunda satisfacción en el seno del gobierno local, según indicó el concejal Luis Ángel Sabariz, ya que con ellas se dará solución a un problema que el centro lleva arrastrando ya desde hace tiempo.
La existencia de esos problemas en la cubierta había sido trasladada ya en varias ocasiones a la Xunta. El pasado lunes, de hecho, el jefe territorial de Educación, César Augusto Pérez Ares, acudió al centro para «comprobar as súas deficiencias». No resultaba muy difícil verlas, ya que las humedades son «moi considerables á altura da primeira porta de entrada ao centro desde o Pino Manso», y en el gimnasio, «onde as pingueiras están a danar o chan de madeira».
Más solicitudes
Tres días después de la visita del jefe territorial de Educación, las obras han comenzado. Desde el gobierno local cesureño se quiso agradecer ayer «a celeridade na xestión». Y se lanza una nueva petición. «Esperamos tamén que se arranxe pronto a fontanería de todo o centro escolar, e que se redacte con toda celeridade o proxecto do edificio do comedor escolar tan demandado pola comunidade educativa, co fin de que a obra sexa unha realidade en breve».

LA VOZ DE GALICIA, 27/08/09

Recuperar para las cercanías el antigo trazado del eje atlántico solo costaría 100 millones.

Un informe remitido a Fomento limita las obras a 25 kilómetros solapados con el AVE

El Ministerio de Fomento ya se ha planteado recuperar el trazado antiguo del eje atlántico desde A Coruña a Meirama para poder transportar carbón a la térmica y evitar congestiones de tráfico ferroviario cuando la línea de alta velocidad esté a pleno rendimiento en el 2012. La actuación en estos 30 kilómetros podría extenderse al total de los 156 kilómetros entre A Coruña y Vigo si el departamento que dirige José Blanco hace suya la propuesta presentada recientemente a la Dirección General de Ferrocarriles por el ingeniero Xosé Carlos Fernández, consistente en limitar las obras a algo más de 25 kilómetros en los que coincide la vieja vía con el nuevo trazado de alta velocidad, con un presupuesto que apenas superaría los 100 millones.
La propuesta remitida a Carlos María Juárez Colera, el nuevo director general de Infraestructuras Ferroviarias, plantea construir una tercera vía en aquellos tramos en los que la nueva doble vía para la alta velocidad «ha aprovechado la plataforma preexistente». Esto implicaría construir «seis pasos superiores o inferiores de la vía convencional sobre o bajo la plataforma de alta velocidad en aquellos tramos en los que se cruzan el trazado antiguo y el nuevo». También sería necesaria «la construcción o prolongación de algunos túneles (menos de 3.000 metros de longitud en total) y subsanar algunas interferencias entre las trazas nueva y antigua».
Respecto al presupuesto, el estudio revela que «no supera en ningún caso los 100 millones de euros, ya que en todos los kilómetros que han quedado fuera de servicio existe la plataforma y tiene las mismas características que la línea convencional por la que hoy siguen circulando los trenes». Esta obra se podría realizar en paralelo a los tramos que restan del eje atlántico de alta velocidad sin que afecte a los tramos en servicio.
Vías retiradas
El informe aclara que en el presupuesto no está incluida la reposición de traviesas y carriles que Fomento levantó en su día en algunos tramos del trazado antiguo que quedaron sin uso tras la apertura de los nuevos, una actuación «que no debería haberse realizado con la sorprendente rapidez con la que se realizó».
Fernández Díaz defiende esta opción frente a la del tercer carril que en su día se planteó desde Fomento. Esta solución no exige desmontar la vía construida, pues habría que dotar a la línea de nuevas traviesas válidas para tres carriles. La confluencia de tráficos en el mismo trazado complicaría además los horarios aptos para el transporte ferroviario de mercancías.
En cambio, la opción de recuperar la vieja línea entre A Coruña y Vigo homologaría a Galicia con el resto de España en lo que respecta al mantenimiento de los trazados ferroviarios convencionales, ayudaría a disponer en breve plazo de los accesos a los puertos y permitiría establecer frecuencias de cercanías -un servicio que la Xunta estaría dispuesta a asumir- que no interfieran con los trenes rápidos entre A Coruña y Vigo.
Con el tiempo, esta solución también permitiría acometer mejoras en los tramos de alta velocidad que aprovecharon la traza antigua y mejorar así sus prestaciones.

LA VOZ DE GALICIA, 25/08/09