«Hei seguir coa gaita ata que morra»

Ten só 14 anos e un prometedor futuro. Adriana Rivas estuda no centro de Pontecesures e pertence ao grupo Algueirada. Esta fin de semana viaxa a Bandeira, en Silleda, para participar no primeiro certame de gaiteiros solistas Manuel Dopazo.

-¿Cando comezou?

-Empecei coa frauta aos seis anos. E a miña primeira gaita mercáronma no 2000, cando tiña oito anos, así que levo seis tocando.

-E tocando moi ben, seica.

-Home, si, toco ben.

-¿De onde vén esta paixón?

-Non sei. A min xa dende pequeniña gustábame moito tocar. Ía escoitando cancións e ía quitándoas.

-¿De oído?

-De oído, pero agora vou tamén a clase de solfeo.

-Oído ben fino, xa que logo.

-Si, bastante fino, é certo.

-Dígame, ¿que tal o certame?

-Sei que vén xente de moito prestixio como Edelmiro Fernández ou Dani Bellón…

-¿�? o seu primeiro concurso?

-Noon, non hai moito, en abril, dous días antes do meu cumpreanos, fun ao meu primeiro concurso.

-Moitos nervios…

-Pois non. Alí estaba como sedada. Ensaiara moito, por iso estaba moi tranquila, e as cancións saían soas. Os meus pais estaban máis nerviosos ca min. E mesmo o meu profesor, Miguel Castaño, que está seguido apoiándome; pero eu non.

-¿E como ve o seu futuro coa música? ¿Como profesional, se cadra?

-A ver, ao final non sei se, por circunstancias da vida, poderei dedicarme por completo, pero o que lle digo a todo mundo é que quero ser gaiteira. Se cadra teño que facer outro traballo, pero hei seguir coa gaita ata que morra, iso é seguro.

-O certo é que exemplos coma os de Seivane ou Pato demostran que as mulleres si poden abrirse camiño neste mundo.

-Podemos, si. �? verdade que hai máis rapaces. Pero eu teño algunhas compañeiras que tamén tocan a gaita. Logo, xa veremos.

LA VOZ DE GALICIA 16/06/2006